Ik weet niet of het vaker voorkomt, maar ik heb een hekel aan het dochtertje van vrienden van me. Het is een vrij pittig meisje van bijna vier en ik weet heus wel dat ze er zelf weinig aan kan doen dat ze zo is, maar haar vader ( de vriend van ons) verwent haar gruwelijk. Moeder probeert consequent te zijn, maar vader geeft in alles toe. Het kind eist alle aandacht op, is jaloers als zij niet in het middelpunt staat en is verschrikkelijk druk. Vader troost haar altijd met snoep. Onlangs had ik voor mijn vrienden gekookt. voor hun dochtertje had ik iets heel neutraals gemaakt, iets met witlofschotel uit de oven. Natuurlijk …. ze ‘lustte het niet.’ Ik was het zo beu, en zei: ‘iets anders heb ik niet.’ Ik had haar gerust een boterham kunnen geven maar ik had er echt geen zin in. Vader vroeg wat ze dan w l wilde eten. nou…. macaroni met ham. Dat lag thuis nog wel in de vriezer, dat zou hij thuis wel even voor haar opwarmen. Terwijl zij er naast zat zei hij tegen ons… ‘er is toch niets wat ik mijn kleine prinsesje kan weigeren?’ en dat kind maar vals en verwend kijken. brrrr…. wat een naar mens zal dat straks gaan worden… . ik zie haar nu al liever gaan dan komen, moet je nagaan hoe dat over twintig jaar zal zijn!