het liep al jaren niet lekker met mijn man. ik ben verliefd op hem geworden omdat hij zo rustig in tegenstelling tot mij was. eerste jaar na de huwlijk liep goed. en toen heeft die besloten om zijn dominante kant aan mij te laten zien. nou daar zat ik niet op te wachten na jaren heftige ruzies waar onze kinderen getuigen van zijn geweest met alles er op en er aan gespreken tot s ochtends vroeg om iets duidelijk te maken heb ik een man gevonden die mij begreep. na stiekem relatie van half jaar was ik klaar met mijn huwlijk woude ik weg van mijn man en alles achter mij zetten. mijn ouders hebben mij overtuigt om door te gaan wegens kinderen. ik heb naar geluisterd want dacht ik zo erg is dat ook niet weer tussen ons. maar ik hield van mijn man niet meer maar gewoon om huisje boompje beestje gevoel te bewaren ging ik door met hem. nou na een jaar werd ernstige ziekte bij hem ondekt. hij plast in het bed gaat al half jaar niet naar zijn werk sex heb ik ook geen jaar gehad ik denk dat hij binnenkort in rolstoel beland. nu kan ik niet meer weg zou dat tegen mijn principes zijn hoe zou je kunnen een invalide verlaten. shit moest ik maar toen maar doen. gelukkig heb ik 2 geweldige dochters collega die mij steunt maar voor de rest dat is dramatisch. gewoon thuis komen en niet willen uit auto stappen om naar huis te gaan. om niet blij zijn dat het weekend is. om in eens met man die je zo zo niet van houd te zijn en hem niet kunnen verlaten.