Al twee jaar heb ik (vrouw) een relatie met een getrouwde vrouw.
Het klikt enorm en hoewel het geheim was heb ik dat niet getrokken en heb ik erover vertel in onze vriendengroep.
Enerzijds in de hoop dat zij met elkaar in gesprek zouden moeten anderzijds…Ja wellicht weekt dit haar los in haar huwelijk. In ieder geval moest zij haar geluk gaan nastreven.
Nu ruim 2 jaar verder. Ben ik er nog altijd van overtuigd dat we samen een toekomst tegemoet willen gaan. Een scheiding is nu weer ter sprake gebracht, maar eenmaal uitgesproken slaat te twijfel zo enorm toe bij haar dat ze niet verder komt.
Hij is begripvol en dat maakt dat zij weer twijfelt of het huwelijk toch niet werken kan. Ondanks dat ze hem vertelt heeft te willen scheiden, omdat ze toch van vrouwen houd.
Het is een aantrekken en afstoten. En de momenten samen zijn zo bizar fijn.
En toch voel ik me achter gesteld.zeggen dat je wilt scheiden. Dit uitspreken naar je partner. Bij mij willen zijn..en er toch niet zijn. Ik blijf verloren achter. En toch blijf ik maar wachten. Ik heb een keuze,maar wil zo graag vasthouden dat loslaten me niet lukt.
Ze is bang uit de kast te komen. Een ideale combinatie van hem en mij zou een vrouw binnenshuis en en man buitenshuis zijn.
Zijn er wellicht lezers die zich in een van de betrokkenen herkennen?
Heb het even moeilijk