Ik heb een heerlijke lieve vrouw, een zalig liefdesleven, alles wat ik me maar kan wensen.
Maar ik fantaseer over iemand anders. En zij over mij, dat denk ik toch.
Zij en haar man zijn goede vrienden van mij en mijn vrouw. We kennen elkaar al tientallen jaren. We gaan af en toe met z’n vieren uit.

Het begon zo. Enkele jaren geleden op het feestje voor haar verjaardag wou ze een lied zingen, ze weet dat ik gitaar speel, en ze vroeg mij dus haar te begeleiden op gitaar. Dat was een openbaring. Haar stem en mijn spel waren veel meer dan de twee apart. Ik wist niet wat er gebeurde, dit was magie. Hoewel er helemaal niet gebeurd is, is sindsdien is niets meer hezelfde.

Ik begon over haar te fantaseren, hoewel ik mij zeer goed realiseer dat het fout is dat waar ik zo lichamelijk naar verlang. Ik beeld me hartstochtelijke ongeremde seks in met haar. Ik kan die lust niet meer onderdrukken.

Maar, eigenlijk doen we helemaal niets met mekaar. Als we mekaar zien, duurt het afscheid nemen net die ne seconde langer. Die zoen is net iets tederder, die handdruk glijdt net iets verder over elkaars arm. Dat schouderklopje is net iets zachter en lager dan bij iemand anders.
Ik weet niet echt of ze datzelfde voelt voor mij. We waren eens op een pick-nick, en ze verplaatste zich en draaide haar benen van links naar rechts. E n ogenblik maar zag ik het witte slipje onder haar rode kleedje, terwijl ze me guitig aankeek.
Wil dat iets zeggen?
We waren eens uitgenodigd voor een weekend in hun buitenhuisje. Ik en mijn vrouw sliepen in een met een gordijn afgesloten deel van de kamer, hun bed aan de andere kant van dat gordijn. Ik kon haar voelen ademen aan de andere kant op tien centimeter van mij. Ze droeg een n t niet onzedig rood pyjamaatje.

Ik beeld me in dat ik naar haar huis ga. Dat ze de voordeur op een kier laat, dat ik binnenglip en de trap oploop naar haar kamer, maar ze achter de deur met bonkend hart en nat op me wacht. We grijpen elkaar vast en betasten elkaar onder de kleren in een vurige geile omhelzing.

Ze is goede vriendin van mijn vrouw. Haar man is een toffe kerel. En ik wil hem zijn vrouw helemaal niet afnemen. Hij is ouder dan wij, en ze maakt soms verre en lieve allusies op zijn mindere potentie.

Zij en ik hebben een gemeenschappelijk hobby, en om de zoveel maand zien we elkaar daar. We vermijden, ik althans, en zij ook dat weet ik niet, situaties waar we alleen zijn met elkaar. Vorig jaar in mei waren we even uit het zicht van anderen en ze omhelsde me vlug en fluisterde in mijn oor: laten we vrienden blijven. Wat wilde ze daarmee zeggen. Ik denk dat ze net als ik haar relatie niet op het spel wil zetten, maar ik denk of hoop dat ze net even goed bedoelde: laten we friends with benefits worden. Sindsdien namen mijn fantasmen alleen maar toe. Als we elkaar ontmoeten, gebeurt het vaker dan normaal dat we elkaar even maar aanraken, tegen mekaar botsen bij het passeren in een gang, of dergelijke.

Geef me raad, wat moet ik doen. Het zo houden? een mooie wederzijds geheime lichamelijke liefde? Of de stap wagen…