Nog steeds denk ik aan je. Het laatste contact al maanden geleden. Ja er was altijd al een spanning tussen ons. Een vreemde klik. Altijd was er wel een toeval waardoor we elkaar weer zagen. Alsof het moest. En ja, ik zocht toenadering, maar heel voorzichtig. En het was zo fijn samen. Platonisch, maar ik bedreef de liefde met je zonder dat je het wist. En je kwam langzaam in mijn web. En toen ik je bijna te pakken had… Want ja, ik ben te lief. Ik gun jou je gezin. En jouw gezin een partner en vader. Dus nee, ik kon het niet.
Maar ja, ik denk nog steeds aan jou. Ik probeer geen contact te zoeken. Dus ja, het was echt. Pijnlijk echt voor mij. Dus zorg dat je gelukkig wordt.