*zucht

Nou daar gaat hij dan.

al 10 jaar een relatie vaar van 1 getrouwd met kids.

we hebben nu ongeveer al 2 jaar geen seks en mijn vrouw nam steeds meer afstand van me. In het begin viel het niet zo op maar na een jaar had ik dan toch eindelijk in de gaten dat ze afstand aan het nemen was. ik weet het ik had het eerder moeten door hebben, maar goed ik hou gewoon erg veel van haar en dacht dat het aan de studie druk lag. na een jaar ging ze tijdelijk 5 dagen werken ivm. afstudeerstage en hiervoor ben ik tijdelijk minder gaan werken om op de kids te passen (2 dagen werk ipv 5 dagen werk voor een half jaar lang). allemaal druk druk druk en in werd steeds eenzamer en alleen in het huwelijk, maar goed ze moet haar diploma halen(hbo). na dat half jaar stortte ze in en ging bij een psycholoog in behandeling. tegelijkertijd brak ze haar pols en zo goed als ik ben bracht ik haar 6 wekenlang elke dag op en neer naar haar werk, waarvoor ik dus weer vrij nam. langzamerhand werd de afstand groter ongeacht wat ik ook deed voor haar. ze sliep steeds meer op de bank ipv in bed, wat ik in eerste instantie aan haar studie druk afschoof , aangezien ze tot een uur of 2 in de nacht aan het werk was. toen kwam ze met het nieuws dat ze met de zoon alleen een week weg ging en dat ik maar moest kijken wat ik met mijn dochter deed , aangezien ik moest werken en geen vrije uren meer heb. alles gehaald en gedaan en ze gaat weg . ik breng de dochter weg, ga naar huis en krijg iets van een “inzinking”. een gevoel van complete eenzaamheid , niet te beschrijven. Heel dom maar ik ben toe troost online gaan zoeken en had iemand gevonden om mijn verhaal mee te delen en voor niets anders( op een datingsite), In ben getrouwd en had de hoop dat het nog goed zou komen , ik moest alleen mijn verhaal kwijt en hoopte op wat feedback om te kunnen zorgen dat mijn huwelijk weer beter word.
de dag dat ze terug kwamen kon ik iets eerder naar huis en ze te verrassen. ja je raad het al dat pakte niet goed uit. De waardering was gewoon diep onder nul om het netjes te zeggen. Die avond storte ik in, zij stapte in de auto en ging weg. zat ik daar met mijn kids die ik dus ook nog naar bed moest brengen.

Ik kan je zeggen dat het niet fijn is als je kinderen je aan het troosten zijn als je hun een bedtijdverhaaltje voorleest.

Daarna wat contact gezocht met mijn beste vriend en en uiteindelijk met mijn schoonzus. die stond zeer snel met de schoonvader op de stoep om me te komen steunen.
ergens in de nacht kwam uiteindelijk mijn vrouw weer thuis.

Via mijn werk kon ik een traject opstarten voor hulp aan mezelf.

Na een week of 2 komt ze er achter dat ik een contactpersoon hebt die ze niet kent, vraagt door en ik geef eerlijk antwoord waar ik haar van ken, namelijk een datingsite. Ik netjes uitgelegd dat ik aan die persoon wat steun had om er door heen te komen aangezien in van mijn vrouw geen enkele steun krijg en hoef te verwachten, ze zit immers zelf ook nog in het traject. het huis was te klein. maar goed ik netjes het contact stil gelegd voor mijn vrouw.

maar goed nu zit ik nog steeds eenzaam en alleen en erg gefrustreerd.. Ik heb nog wat oude vrienden waar ik weinig tot geen contact meer mee heb , en ik heb via mijn telefoon mijn online contacten van een oud email gesynchroniseerd en zo mail contact gelegd met een oude goede vriendin.

Ik zit nu aan de kalmeringspillen en Ondertussen is mijn traject bij de psycholoog gestart en gaan we werken aan mijn zelfbeeld,(nu 1 sessie gehad) aangezien daar waarschijnlijk het probleem ligt. mee eens. Mijn vrouw heeft niet eens gevraagd hoe het ging.

mijn telefoon heeft van de week een storing gehad en mijn instellingen waren gewijzigd. mijn vrouw wilde vandaag kijken daar naar en zag mijn oude contacten( 15 jaar oud of zo) staan, allemaal mail adressen. en ze ontploft.

en ik kan niets meer goed doen en ze wil scheiden en ik moet maar oprotten. Ik doe alles stiekum ect. ect. je kent dat wel.
ik heb vanavond alleen maar app contact gehad met haar en niet meer.

en dan krijg je ook nog : ik geef om je maar hou niet van je.

Haar aanspreken op haar mindere punten is onmogelijk.
Waar ik bij zit heeft ze “onschuldig” app gesprekken met haar collega(s) die regelmatig sexueel getint zijn. en daar mag ik niets over zeggen van haar. en ja ik heb eerlijk gevraag of ze niet vreemdging. Het antwoord was duidelijk : NEE wat denk je nu wel niet.

op dit moment weet ik het gewoon niet meer.
Ik hou erg veel van haar en wil samen blijven. binnenkort ( een kleine maand) dan valt er veel druk en stress weg. Ik blijf hopen dat het dan toch nog beetje bij beetje beter word , al besef ik dat het een lange “lijdens”weg word.