Een paar jaar geleden kwam er een nieuwe collega bij ons werken. Het klikte tussen ons en we zochten elkaar vaak op. In de zomervakantie besloot hij om toch niet voor vast bij ons te komen werken en dus verdween hij abrupt uit beeld. Ik merkte toen pas dat dit mij heel veel deed en het voelde alsof ik liefdesverdriet had. Liefdesverdriet om iemand waar ik niets mee had gehad. Toen ik eerlijk naar mezelf ging kijken moest ik erkennen dat er inderdaad een zekere spanning tussen ons was (in ieder geval vanuit mijn kant) en dat ik inderdaad wel iets voelde wat onder de noemer verliefdheid viel.
Ik besloot dit niet aan hem te vertellen aangezien ik een relatie had en deze niet op het spel wilde zetten. Ik had immers een fijne relatie met een mooie dochter. Het contact tussen ons hield op en we hebben elkaar ruim 2 jaar niet gezien of gesproken. Naar mate de tijd vorderde ging het liefdesverdriet over en dacht ik niet meer aan hem.

Onlangs hebben we weer via het werk contact. De gevoelens die ik toen had zijn direct weer terug en ik weet niet wat ik er mee aan moet. Ik heb nog steeds dezelfde relatie en inmiddels 2 kinderen. Dit wil ik niet zo maar op het spel zetten, ik ga te veel mensen pijn doen.
Echter knaagt er ook iets aan mij wat zegt: als je niet onderzoekt wat je precies voelt en hoe hij er in staat, krijg je misschien later spijt. Je bent verantwoordelijk voor je eigen geluk en je moet je niet altijd laten leiden door je verstand, ben ik nu wel echt gelukkig?
Mijn gevoel zegt op dit moment hele andere dingen dan mijn verstand. Moet ik mijn verstand blijven volgen en niets met mijn gevoelens doen? Of moet ik eerlijk zijn naar mezelf en mijn gevoelens onderzoeken ondanks dat mijn verstand zegt dat ik dan misschien heel veel overhoop ga halen waar veel mensen verdriet van krijgen?
Ik ben niet ongelukkig nu maar vraag me wel eens af, is dit het nu? Ik ben bang dat ik later spijt krijg als ik nu niet onderzoek of dit gevoel en de spanning die ik denk te voelen, wederzijds is.
Soms denk ik: ik moet eerlijk zijn en hem zeggen wat ik voel en daarna zie ik wel wat zijn reactie is en wat er dan gebeurt. Maar ergens durf ik dat niet omdat ik de gevolgen niet kan overzien.

Ik ben nu ook niet eerlijk naar mijn huidige relatie, dat knaagt ook. Maar als ik niets met mijn gevoel doe dan gaat het ook weer over. Het contact met de ander gaat namelijk straks weer over omdat we elkaar dan op werkgebied voorlopig niet meer tegenkomen.

Kortom mijn gevoel en verstand botsen enorm en ik ben bang dat ik er spijt van krijg als ik mijn verstand blijf volgen.