Jaren geleden werd ik verliefd op een voormij aantrekkelijke man. Hij heeft iets magisch, is complex en is/was onbereikbaar.
Met dat beetje lef, die ik heb stapte ik op hem af met de mededling dat ik hem leuk vond. Het liep uit tot een ”blunder en fiasco”. Hij ging niet discreet met mijn gevoelens om maar nam ze met een korreltje zout.

Hij maakte duidelijk dat hij onbereikbaar was. Hij was namelijk 3 maanden geleden getrouwd maar droeg nooit een ring.
Hij wilde zijn ego een boost geven dus stapte hij naar de paparazi Story. De Paparazi hang aan mijn lippen omdat die zo nieuwsgierig waren naar nieuwsfieten. Ik trok mij er niet zoveel van aan en genoot van de belangstelling. Ik dacht wat een stelletje dwazen. Wat gaat een mensen leven een ander toch aan. Ik was heilig van mijn gevoelens overtuigd dus liet mij door niets en niemand uit het veld slaan. Wat in de bladen stond geloofde ik geen bal van maar ik waai graag met ”alle” winden mee.

Ter bevesitiging stel ik meestal 3 keer een vraag.
Dit kan misschien irritant over komen maar de 3e keer is het voor mij defintief gedaan. Ik besloot verder te gaan met mijn leven en gezellig te daten. Het was wel een serieuse zoektoch maar tegelijkertijd maakte ik er een strategisch spel van omdat ik mij niet voor kon stellen dat ik naast mijn gevoelens zat.
Mijn 25e date voelde na instemming uiteindelijk goed en ”vertrouwd” en ging veel verder dan ik mijn voorgenomen had. Blijkbaar was ik evenmin zo geil als boter. Het was niet alleen een fijn stoer persoon maar ook een heerlijk genot. Als je ergens van heerlijk van geniet wil je dit genot het liefste intens met iemand delen. Of toch liever niet?

Toch voelde deze date ergens niet goed. Hoe stoer en goed die vent ook was ergens voelde het niet goed omdat o.a.met die andere man in mijn hoofd zat( dit leek wel 20 jaar), hij niet helemaal betrouwbaar voelde was en ook kreeg ik het gevoel dat ik op sluwe wijze als een soort seksobject fungeerde. Voor wie het niet wil geloven. Plots stond daar de man die mij eerst afgewezen had. Bij nader inziens had hij er toch over nagedacht en vroeg als ik open stond voor een trio en als ik zijn minnares wilde zijn.

Ik keek hem aan met een lach en zei, ik kan mij niet voorstellen dat jij dit aan mij durft te vragen. Het woord woord respect staat wellicht niet op mijn voorhoofd geschreven maar zelfrespect heb ik wel. Sommige situaties hoef je niet te ervaren om een levensles uit te halen.

Ik heb hem met een lach voor de keus gesteld dat hij gaat kiezen: zijn vrouw of zijn ”minnares”?

Vind moeilijk te vatten het verhaal van die ”vrouw/minnares”.
Wellicht heeft ze altijd bestaan in zijn fantasie. Uitvoorzorg moet je soms maatregelingen nemen als je een lijk open trekt. spijt ten zeer maar dat is verhaal apart….Ik heb bij naderinziens uiteindelijk gekozen voor mijn lieve stoere date.