Hallo. Ik moet even mijn verhaal kwijt maar weet niet waar. Maar surfen op het internet deed me hier belanden. Ben een vrouw van begin 40. Ik ben getrouwd en heb kinderen. Ik heb mijn partner leren kennen als een schat van een man. Erg lief,behulpzaam romantisch met veel humor. Heb eerder relaties gehad maar bij hem voelde ik mn eerste verliefdheid. Jaren verder die ik als zeer gelukkig bestempel..is er niks meer van die man over. Regelmatig word hij woedend om niks. Hij scheld me uit en maakt zeer kleinerende opmerkingen. Liefde krijg ik al jaren niet meer. Tenminste…van de 12 maanden per jaar ben ik er de helft van gelukkig.. dan behandeld hij mij normaal. De rest van de tijd ken ik deze man niet eens meer. Hoe ik het volhou geen idee…iedereen om me heen al mijn familie en vrienden weten van niks…tegenover hen speel ik de gelukkigste vrouw op aarde. Maar om regelmatig te moeten horen hoe dom ik ben…wat voot kut wijf ik ben dat ik voor niks goed ben..heeft me gebroken. En het ergste? Ik heb geen idee waar zijn*buien* vandaan komen!!! Ik wil weg bij hem…ik ben in de war…en vraag me iedere dag af waarom??