Ongeveer 5 jaar geleden kwam mijn vrouw voorzichtig uit de kast. Eerst door zich op te geilen met lesbische porno, later door voorzichtig contact te zoeken met andere lesbische vrouwen. Op dat moment greep ik in en vertelde haar dat ze een echte keuze moest maken, of voor een andere, in dat geval vrouwelijke partner, of voor mij. Achteraf bezien wilde ze die keuze op dat moment niet maken alhoewel ze deed voorkomen dat ze voor mij koos. Drie jaar geleden liet ze zich verleiden door een andere vrouw. Omdat ik de problematiek zag aankomen en haar er mee confronteerde heb ik haar nog n keer de mogelijkheid gegeven om een duidelijke keus te maken. Toen koos ze voor de ander, de vrouw. Omdat ik ook de moeilijkste niet ben, heb ik haar gewoon laten gaan. Ze trok vrijwel direct bij haar nieuwe partner in. De eerste twee maanden kwamen ze gezamenlijk regelmatig langs omdat ze van mening waren dat ze mij psychisch moesten ondersteunen. Ik was inderdaad redelijk van slag, maar na twee maanden heb ik gezegd dat ik geen zin had om mijn wijnvoorraad op te laten zuipen door twee potten en dat ze beter weg konden blijven. Dat viel heel niet tegen en het was eigenlijk lekker rustig. Weer een maand of negen later ontmoette ik een elegante dame en op dat moment leek het verleden heel erg ver weg. Via mijn kinderen, die allen het huis uit zijn (kun je nagaan hoe oud ik ongeveer ben), hoorde ik nog wel eens wat van mijn voormalig echtgenote, maar het ging mijn ene oor in, en het andere oor uit. Het interesseerde me niet, ik had een nieuwe partner waar ik veel lol mee had en heb. Afgelopen zomer hoorde ik dat mijn voormalig echtgenote van haar partner af was. Nou en, dacht ik en kort daarop nam ze contact op. Ik had daar helemaal geen zin, maar ze maakte vrij snel duidelijk dat alles wilde bespreken om de offici le scheiding rond te maken. Dat hadden we inderdaad nog niet gedaan en het leek me een uitstekend idee. Al gauw werd me duidelijk dat ik te maken had met een emotioneel wrak, niet zijnde mijn echtgenote van weleer. Ze kwam met allerlei absurde en vage voorstellen, waarvan de gezamenlijke relatie uit het verleden weer opnieuw opvatten nog de meest beschaafde was. Ik dorst dit allemaal aanvankelijk niet eens met mijn huidige partner te bespreken. Enkele weken voor de Kerst heb ik mijn ex vrouw gezegd dat ik geen enkele prijs meer stelde op contact met haar en dat ze vrij was om haar eigen leven te leiden. Vorige week zag ik mijn ex-vrouw ergens fietsen. De fiets had geen voorspatboord en er hing een grote boodschappentas aan het stuur. Op dat moment dacht ik “trut”en tegelijkertijd bedacht ik me dat ze slachtoffer was geworden van haar opvoeding. Ze kwam te laat tot ontdekking dat het leven voor haar eigenlijk wat anders in petto had. En ik had met de wijsheid van achteraf al heel veel eerder signalen moeten oppakken dat er wat niet goed zat. Omdat mijn “nieuwe” leven me goed bevalt, ga ik mezelf daar niet dwarszitten, ik hoop alleen dat ik mijn ex-vrouw niet nog eens zo wil zien rond fietsen.