ik heb al heel mijn leven moeite met contact met mensen, ik denk vaak dat het goed zit, terwijl anderen een heel ander beeld erbij hebben.
in de puberteit ben ik verslaafd geraakt aan drugs, nu na 10 jaar nog steeds. Mijn vriend is ook verslaafd, en hij is ook vaak boos op mij. zegt regelmatig dat ik dom ben, niet nadenk , hem pijn doe enz.

met mijn ouders heb ik geen goed contact, het gaat alleen over geld altijd. mijn ouders hebben nooit echt oog voor mij gehad.
toen ik voor de 2e keer in een depressie kwam en daar hulp voor kreeg zei mijn moeder dat het niet waar was dat ik dat had tegen mij.

niemand heeft mij ooit begrepen in mijn leven, ik ben heel creatief en gedraag me best apart.

ik probeer me sinds een paar jaar normaal te gedragen en te kleden, maar ik begin juist raarder te doen en voel me ook heel ongemakkelijk en ben mezelf kwijt.

daardoor ga ik meer drugs gebruiken en er meer zin in te krijgen

ook heb ik slaapstoornissen en slecht ritme

ik wou dat ik gewoon met rust gelaten werd door iedereen en me kunst liet maken , dan verkoop ik dat wel via internet
maar daar gelooft niemand in

maar ik ga dat wel gewoon doen maar door de stress gaat het allemaal lastiger, moet me altijd verdedigen voor alles wat ik ben en wat ik doe