Het is inmiddels een aantal jaren geleden dat wij elkaar leerden kennen. Je viel op door je lengte en je doordringende blauwe zielekijkers. Je behulpzaaheid dat is ook een van de mooie eigenschappen die ik in jou waardeer. Elke luchpauze weer was je bereid te helpen in de kantine als verkoper. En aan het einde van de dag werd je beloond met een broodje. Het hoefde niet maar hier werd je al heel blij van. Terwijl je zo druk in de weer was de broodjes te verkopen was het je goudentand die de doorslag gaf. Dat triggerde mij, feitelijk irriteerde het mij om elke keer weer tegen dat glimmend ding aan te kijken. Ik besloot een listig geintje uit te halen waarvan ik de lol alleen van inzag. Ik stuurde je een anoniemebrief waarin ik je vertelde dat ik helemaal gek werd van je goudentand en dat je indruk op mij had gemaakt( werkelijkheid was het helemaal niet waar).

Het bleef ”even” ”geheim”. Tot mijn verbazing zag ik dat we als stel op de beruchte liefdesmuur beland waren. Dit was een muur op de schoolplein waar idereen die verkering had op terecht kwam. In mijn ogen destijdds een soort schandpaal. Mijn hart begon te bonken. Wie had dit toch flikt? Wie heeft het geheim onthult?

Na een paar weken liepen wij bijna samen naar huis. Bijna want je liep nooit naast mij maar altijd achter mij.
Tot dat wij een keer in de zelfde trein moesten stappen en zo toevallig ook bij de zelfde halte moesten uit stappen.
Ik voelde mijn hart in mijn keel bonken. Wat had ik toch uitgevreten? Waarom heb ik toch die brief geschreven? Gelukkig vroeg je nog even hoe ik heette ongeacht je de lef omdat te doen uit je teen moest slepen. Mij viel op dat je mooie ogen had en mij wellicht ook wel leuk vond als ik het me niet verbeeld maar je durfde je gevoelens ook niet te uiten. En als je wat vertelde ging het vaak over je familie, werk en voetbal. Je favoriete bezigheid. Over die beruchte brief hebben wij het niet vaak over gehad. Tot mijn verbazing bleek je achteraf zielsveel van mij te houden. Die brief die als lol bedoel was , heeft door de jaren heen een serieuze wending aangenomen.
Ik heb je voor altijd in mijn hart gesloten. Ook al uit je het niet ik kan voelen dat ook ik littekens op je hart achter gelaten heb. Voor mij was jij een van mijn grote liefdes. Ik mis je ierdere dag, iedere uur. Helaas ben ik er inmiddels achter gekomen dat verliefd worden op jou de grootste zonde is die ik heb begaan.

Toch heb ik je lief gehad met heel mijn hart.
Ook naieve mensen leven maar 1 keer.
Zal over je blijven dromen want zo’n bijzonder mens kom ik wellicht nooit meer tegen. Ik heb JOU echt LIEF gehad. Voor ALTIJD in mijn HART en dank ondanks je dat nauwlijks wilde geloven.