Ik mis mijn ex heel erg. We leken zo gelukkig en blij samen. Hij was tot over zn oren verliefd op mij en dat zei hij dan ook echt elke dag. Ik was de mooiste voor hem en ook dit kreeg ik dagelijks te horen. Zo een diepe liefde heb ik nog nooit eerder gedeeld. We hadden echt onze ritueeltjes en waren een waar zwanen koppeltje. Voor altijd samen en altijd een team. Dat dachten we.. Helaas hadden we veel ruzie.. Elke dag wel een discussie of een menings verschil en dat soms 4x in de week. Ondertussen waren we nog steeds verliefd en probeerde we het beste in onze relatie naar boven te halen.. Na 6 maanden ging het echt heel slecht en knapte onze relatie. Ik zei na een eerdere ruzie al een keer “dit komt niet meer goed..”. Ik vond het heel erg dat ik dat zei maar het floepte er zo uit. We sloegen elkaar niet ofzo.. We waren gewoon beide heel pittig qua karakter en ik kon vaak niet met zijn explosieve houding om gaan. Zo moest Hij bijvoorbeeld altijd gelijk hebben en kon zich soms helemaal op vreten in een discussie.. Ik kwam soms zelfs niet meer uit mn woorden en begon aan mezelf te twijfelen. Ik!!?? Als iemand wist hoe ze zichzelf moest verwoorden o.a haar emoties dan was ik het wel! Hij was een lieverd maar keurde vaak mijn gevoelens af. Dus als ik zei dat ik bijv. boos was omdat hij vervelend deed, was dat 9 van de 10 keer raar en vond hij het anders.. Terwijl het toch echt iets was wat ik vond of voelde.. Hij wou uiteindelijk een pauze en toen voelde ik het al aankomen.. Een pauze? Dat is meestal wel het einde van je relatie. En wat is een pauze eigenlijk? Even je gevoelens on hold zetten?? Dat kon ik niet! Uiteindelijk na 3 dagen werd ik gek en stuurde ik hem een app hoe erg ik hem miste en dat ik heel graag wou praten! Lang verhaal kort te maken.. Hij wou dat niet. Hij wou niet praten en dus ook niet afspreken. Ik ben die dagen kapot gegaan aan verdriet en kwam uiteindelijk tot een besef.. Als hij voor zichzelf kiest, dan moet ik dat toch ook doen! Zijn broer en moeder zeiden het zelfde. “Jullie maken elkaar niet gelukkig nu,misschien is het beter zo”. Hell no! Hij is mijn beren liefde, soulmate en game maatje! Ja.. We gamede samen :). Na al het gedoe sprak ik de magische woorden uit “ik maak het uit”. Ik deed het echt niet omdat ik het wou… Het moest!! Hij wou bijna niks meer met mij te maken hebben en wou rust. 2 dagen na de break-up kwam hij mijn spullen brengen. Dit was vreselijk moeilijk maar wel fijn. Hij knuffelde me en zei dat ie echt van me hield.. Hoe raar?! Waarom ga je dan akkoord dat het uit is?!! Blijf dan bij me!!! Maar nee.. Het was echt beter zo. Een “volwasse” kut beslissing die moest gebeuren. We knuffelde en kuste elkaar letterlijk alsof het de laatste keer was.. Dat was het ook. Het was een moment die ik die weken daarna continue weer wenste te her beleven. Het waren kut weken. Mijn kleding rook naar hem, alle cadeautjes die ik ooit van hem had gehad staarde me elke dag aan en Facebook was mijn dagelijkse bezigheid. Uiteindelijk kwam daar een eind aan toen hij mij van Facebook verwijderde en dus het laatste beetje contact verbrak. Weer 2weken na de break-up namen mn emoties de overhand en vroeg ik in een sms of onze liefde echt voorbij was. Dom van me want ik maakte het uit maar nog steeds nietttt omdat ik het wou.. Mijn hoop was er dus nog steeds. Hij antwoorden kort en bondig. Hij voelde het niet meer zei hij. En daar was alles mee gezegd. Een klap in mn gezicht was nog nooit zo verhelderend. Het is echt over tussen ons. Hij voelt het niet meer.. Ik heb dagelijks gehuild maar ben verder gegaan met mijn leven. Dingen die ik toen niet had behaald waren me na de break-up wel gelukt! Ik ging echt lekker en maar goed ook want ongeveer een week geleden kwam ik hem tegen. De grootste shock want voor die tijd wenste ik elke dag dat ik hem even kon zien en opeens staat ie daar. Hij was helaas kortaf.. Met mijn hoge trots dwingde ik mezelf om hem op de juiste manier te groeten. Ik gaf hem 3 zoenen en vroeg hoe het ging. Het was kort en weer bondig en hij moest blijkbaar niks van me weten. Terwijl je na 2 weken het al niet meer voelde..? Het was een awkward moment maar voordat dat moment door sloeg liep ik weg.
Ik vraag me dagelijks nog af hoe het zou zijn gegaan als ik hem de ruimte gaf tijdens die pauze. Hij zei ook tijdens het “afscheid” dat we misschien later ooit samen kunnen zijn.. Whats Meant to be will be? Het heeft nog nooit zo lang geduurd. Ik heb mezelf verboden om te wachten. Ik heb een paar van mn doelen misschien wel behaald en mezelf dus bewezen dat ik prima zonder hem kan.. Maar alsnog was hij echt de ware voor mij. We kende elkaar ook al 10 jaar voordat we gingen dus dat maakte alles speciaal. Zijn familie was mij bekend dus niks voelde nieuw aan, alles was vertrouwd. Zal ik ooit nog zo iets mogen voelen? Zo een diepe en eerlijke liefde.. Mist hij mij ook en wilt hij mij misschien wel terug maar beschermt hij zichzelf gewoon? Kut vragen.. De klote tijd zal het leren. Het heeft nog nooit zo lang geduurd.