Beste allemaal,
Ik ben een vrouw van 22 jaar. Vorig jaar in de zomer heb ik een jongen leren kennen. Het ging allemaal best snel, maar ik voelde dat het goed zat. We dachten over veel dingen hetzelfde en ik vond hem echt heel leuk. Op een gegeven moment, dit was al vrij snel, begon hij over samen wonen. Omdat ik erge ruzie met mijn ouders had gehad heb ik dit ook overwogen. Hij was natuurlijk heel blij en ons geluk leek niet meer stuk te kunnen. Totdat hij plots vond dat het tijd was voor mij om terug naar huis te gaan en het goed te maken met mijn ouders. Dit was een week later. Hij wilde niet verantwoordelijk zijn voor de breuk tussen mij en mijn ouders. Ik was ook al van plan om terug te gaan, omdat ik geen ruzie met mijn ouders wilde. Op dit moment hadden we pas 2 maanden een relatie, maar ik vond het echt gezellig met hem. Ook sprak hij steeds over kinderen met mij. En wanneer ik dit wilde. Uiteindelijk was ik weer thuis en hij maakte het diezelfde dag uit via whatsapp. Ik was hier op z’n zachts uitgedrukt kapot van. Hij was mijn eerste echte liefde. Ik kon het niet geloven en dit kwam als een klap in mijn gezicht. Ik wilde hem bellen, maar hij wilde me niet meer spreken en zei dat ik mezelf voorschut aan het zetten was. Maar dit was voor mij zo uit het niets dat ik het geen plaats kon geven. De eerste dag en de 2e dag nadat het uitging heb ik hem vaak gebeld. Hij wilde niet luisteren en gaf me niet duidelijk aan wat nou de reden was van de breuk. Uiteindelijk hadden we een half uur gebeld waarin ik hem vroeg om me nog een kans te geven. Ik heb mijn excuses voor alles aangeboden. Maar hij zei letterlijk dat ik hier wel overheen kom en bij de volgende persoon waarmee ik een relatie krijg moet zeggen dat ik mentaal niet goed ben. Dit heeft me echt zoveel pijn gedaan. Ook hoorde ik dat hij mij op luidspreker had staan en een andere man op de achtergrond aan het lachen was. Ik kon het echt niet geloven dat dit gebeurt was. Ik was er ook achtergekomen dat hij op datingsites zat.
Nu 5 maanden later ben ik er nog steeds niet overheen. Elke dag denk ik aan hem. Ik heb hem nooit meer gezien of gesproken, alleen heb ik hem mails gestuurd, waarin ik mijn verdriet uitte. Ik weet dat heel veel mensen zullen denken dat ik dom heb gehandeld en dat weet ik ook, maar ik zag echt een toekomst met hem voor me. Ik romantiseer hem steeds in mijn hoofd. Over hoe het eerst was en droom ook over hem. Ik haat mezelf hiervoor. Ik heb echt heel veel pijn.
Kom ik hier ooit overheen?
0 reacties