Het was april 1995 toen ik besloot mijn warme Brazili te verlaten en ik belande in een barre kleine koud dorpje Hollands Nieuwe. Het was een nieuwe wereld die voor mij open ging en ik voelde mij al vrij snel op mijn gemak zo ook met die aardige Nederlandse buurman. Hij stond vanaf mijn aankomst aan mijn zij en bekommerde zich over mij. Hij leerde mij wat het verschil tussen friet en patat was en leerde mij stamppot met appelmoes eten en ook die vieze haring niet te vergeten. Graag nam hij ook elke keer een kadootje voor mijn dochter mee. Heel aardig vind ik dat maar wie denkt hij dat hij is… Sinterklaas? Die is volgens mij maar 1x per jaar in het land. Vanaf mij aankomst heb ik mij geanalyseerd in de mogelijkheden om mij zelf te ontplooien en besloot meteen aan te pakken bij een fastfoodketen. Met mijn karig inkomen ben ik altijd tevreden geweest en heb ik altijd mijn dierbaren om mijn heen ondersteund. Echter heb ik door mijn gulheid ook veel misbruik en leed ervaren maar effin problemen zijn er om opgelost te worden. Ik ben een heel gevoelig mens dus vind ik het belangrijk om te blijven ondersteunen. Ben altijd onafhankelijk geweest dus zit ik ook niet op mijn Nederlandse buurman te wachten om mijn ticket naar Brazilie voor mij en mijn dochter te komen bekostigen!! Desnoods doe ik er 10 jaar over als ik het bekijk vanuit mijn analytisch denkende inzicht. Lieve buurman hoor maar sommige mensen komen in je leven voor een seizoen, een jaar of heel even. Ze komen met een taak om je misschien inzicht en kracht te geven waar je zelf niet toe in staat was. En als die taak is volbracht blijft enkel nog een fijne herinnering, dat zelf kan resulteren in een seksuele bevrediging. Ik hoop dat mijn buurman zich realiseert dat Sinterklaas het land al verlaten heeft en inziet dat ik het op eigenkracht ook kan. Ook hoop ik dat ik mij niet meer aan hem hoef te ergeren. Alhoewel hij er best goed uitziet noemt hij zich herhaaldelijk oud. Wat is oud? Dat kan ik Jacob ook niet wijs maken maar ik wil het niet meer horen.