Met je ziel onder je arm

door | jun 15, 2016 | 0 Reacties

Wie kent het
Je bent tussen de 30 en 35
Geen partner/gezin
Je voelt je vaak toeschouwer van het leven
Je bent anders
Ook op werkgebied heb je je draai nog niet gevonden
Je denkt aan reizen, maar vind je daar antwoorden? Of raak je nog meer geld kwijt
Wat moet je, wat wil je? Volg je intuitie, je hart zeggen ze. Maar wat als je het echt even niet weet?

Je hart verlangt nog naar een oude liefde die eenzijdig en kansloos was. Maar zo heerlijk om je zo verbonden te voelen met iemand, diegene tegelijk zo heerlijk te vinden dat je hem/haar wilt opeten. Dat verliefde gevoel geeft je energie, doet je beseffen dat je leeft en is verslavend. Maar je hebt het niet gauw.
Je voelt je wel aangetrokken tot de kunst en cultuurhoek, je bent intuitief, maar dat verdient geen moer (nee bijzonder getalenteerd ben ik niet)
Waar ben je nou eigenlijk goed in? Want tegenwoordig moet je je echt onderscheiden. Ik heb veel idee�n, maar daar verdien je niks mee. Bovendien komt er weinig van mijn plannen terecht, het omzetten tot productie lukt niet zo. Verantwoordelijkheid vind je eng, ondragelijk
Je spreekt je zelf streng toe om uit de slachtofferrol te komen en in oplossingen te denken in plaats van in problemen
Je hebt al therapeuten bezocht, maar die zeggen ieder iets anders en weten het ook niet zo goed. Je voelde je ook lang niet door allen begrepen. Therapie heb je maar opgegeven

Hoe je het ook wendt of keert, het lijkt wel alsof je verdwaald bent. En telkens in cirkels gaat rondlopen, waarin je op hetzelfde punt uitkomt. Beangstigend.

Wil je dood? Ik weet het niet. Er zit een verlangen, een passie, een drive in me. Ik word blij als de zon schijnt, maar ga er liever niet instaan. Genoeg fantasieen over de dood en hoe dit te bereiken (maar dat wil je dan spectaculair, het liefst op het hoogtepunt trippend op een roze wolk). Toch wil je niet echt dood. Iets in je wil leven, maar weet alleen niet HOE
Was ik maar wat normaler, best eenzaam dit

Ik mis dat verliefheidsgevoel. Het was net of je me begreep en hetzelfde voelde, ook al was dat niet. Buiten de realiteit is het leven soms leuker.

0 reacties

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Geheimen

Spijt!