Ik heb zo n hekel aan mijn buurvrouw. Ik mag het natuurlijk helemaal niet zeggen, maar ze is dik en nep. Altijd doet ze zogenaamd leuk. Ze wilt ook zo graag aardig gevonden geworden omdat ze zo onzeker is. En dan elke ochtend als ze me ziet met die nasale Hooooi , een hoi die net even iets te lang wordt uitgesproken. Staat dat mens weer bij de portier. Ze heeft zo n zogenaamd vlot geknipt kapsel dat met gel bewerkt is met wilde plukken hier en daar, je weet wel, van die boeren trienen van dertien in een dozijn waarvan lijkt alsof ze permanent zwanger zijn. Haar man is lang en dun. Die zie ik altijd vanuit z n werk komen met z n bruine koffertje. Zo n gnieperig gluiperig verkopertje met een bril. Haar zoontjes hebben altijd van die vervelende gel kuiven. Als ik dan mezelf zie voor de spiegel denk ik, goh, ik ben nog een knappe aantrekkelijke meid, nog een goed figuur en m n kinderen lopen niet met een gelkuif. Mijn kids zitten op tennis en mijn vent is een echte vent. Hij wilt mij altijd in een mooi Marlies Dekker setje zien, bij zo n koe gaat dat natuurlijk niet. Maar ik weet gewoon dat mijn buurvrouw stiekem mij zou willen zijn. Ik ben gewoon een waanzinig mens en kijk op die koe en d r ventje neer. Maar dat kan ik natuurlijk niet zeggen. In mijn fantasie rijd ik met de auto op haar in of tegen de muur Ik weet het, het is verschrikkelijk politiek incorrect .maar dit is mijn geheim en het voelt nu eenmaal zo. Aan de andere kant weet ik ook dat het goed is zo.