Hoi.
Ik wil gewoon even mijn hart luchten.
Ik ben nu 18 jaar.
Mijn moeder kreeg kanker toen ik 13 was vanaf daar ging het alleen maar slechter met me. Ik werd depressief. Mijn moeder was druk met haar zelf bezig en mijn zus prate alleen met haar nieuwe vriend. Met mijn vader heb ik ook nooit echt een goede band gehad. Niet omdat het zo’n verschrikkelijke man is. maar gewoon omdat we teveel op elkaar lijken. alle twee heel koppig. Dus voor mijn gevoel stond ik er alleen voor.vrienden hadk ook niet echt. Ik zocht liefde van jongens. En voor die liefde ddee ik alles. Ik ging van school naar school. Ik liep wel een weg en doordat ik zoveel dee voor die jongens. ben ik ook nog een x aangerand. Hij sloot me op in de auto. en liet me er niet uit. en ging overal aan me zitten. gelukkig bedacht hij zich ineens dat het niet goed was waar hij mee bezig was. Mijn moeder werd oppengement weer beter. en was gezond verklaart. Maar dat veranderde niets voor mij.
Mijn ouder wisten niet wat er met me was en stuurden me naar een inrichtig voor probleem kinderen. daar kwamen ze er achter dat ik dysthyme stoorenis had dat is dat ik nooit echt blij ben . daarnaast kwamen ze der ook achter dat ik add had. geweldig.
nadat ik weer thuis woonde ging het alweer stukken beter.
Maar had nog steeds last van mijn psychishe aandoeningen. ik kwam op een speciale school. daar zit ik nu ook op. Toch lukt het me nog niet om volle dagen te maken. omdat als ik al 2 uurtjes op sschool heb gezeten. dan nog ook weer 2 uren slaap nodig heb om weerr bij te komen.
dus ik heb nubesloten om te stoppen met mijn opleiding. want het lukt me niet en mag dit jaar alleen nog maar na deze school omdat ik 18 ben geworden.

Voorde rest zijn er nog wel meer dingen gebeurt.
Mijn zus heeft 300 euro van me gestolen en 2000 van mijn ouders.
Ik ben wiet verslaafd geweest. enorm moeilijk om er weer aftekomen. maar dat is me gelukkig gelukt.
Ik had een vriend van 21 terwijl ik zelf 14 was. hij gaf me altijd de wiet. en kocht wel eens lingerie voor me.
Ook klom ik midden inde nacht het raam uit en ging naar jongens die ik amper kon.
Ik vind het verschrikkelijk wat ik mijn ouders heb aangedaan.
Dat ik het hun zo moeilijk heb gemaakt.