Ik weet niet wat het is, maar vanaf jongsafaan heb ik af en toe een heel rare gewaarwording als ik heel kleine kindertjes zie. Ik voel dan een enorme behoefte ze op te tillen aan hun kleertjes bijvoorbeeld en ze net zo lang vast te houden tot ze gaan huilen en met hun beentjes gaan trappelen. Dat is alles. Ik wil ze niet echt pijn doen, het is ook niks seksueels, ik wil ze alleen aan het huilen brengen.
Ik begrijp echt niet deze vreemde behoefte, ik heb er ook nooit wat mee gedaan. Misschien is het iets dat met mijn jeugd te maken heeft. Vroeger draaide ik ook poppen aan hun beentjes in het rond, met een bijna sadistisch genoegen. Is mij ooit zoiets aangedaan misschien? Geen idee, maar ik vind het heel raar. Heb het ook niet ALTIJD en ook niet met alle kinderen.