Als klein meisje ging ik vaak bij mijn opa en oma (van mijn moederskant) logeren. Toen oma overleed, ik was 6 jaar, vroeg opa of ik nog steeds wilde logeren. Dat bleef ik doen. Het was er altijd heel gezellig, deden leuk spelletjes en gingen soms ook naar een zwembad, dierentuin in de buurt en zo. We gingen samen in bad, ook toen oma nog leefde. Maar later mocht ik bij hem in bed slapen. Oma haar plekje was toch vrij.
Hij gaf mij veel aandacht en pakte mij vaak heel fijn vast en kreeg dan een knuffel. In bed droeg ik een nachtpon en ik vond het toen heel normaal dat hij mijn blote benen streelde. Mijn rug en buik en wat meer. Hij deed dat heel lief. Ik genoot ook als we samen tv keken, ik in mijn nachtpon bij hem op schoot. Hij hield mij dan heel fijn vast.
Achteraf bedenk ik dat ik dan weleens zijn liefde voelde groeien. Hij hield ziels veel van mij en ik mocht zijn liefde voelen. Ik trots en zo zaten we samen heel fijn te kroelen op de bank.
Nu twijfel ik, was dat niet te intiem? Wel erg fijn maar toch.
Gebeurd dit vaker, dat je later twijfeld over een fijne tijd maar dat je toch denkt of jij jezelf of hem/haar vies moet voelen of toch niet?