Mijn man en ik zijn al zo’n 13 jaar bij elkaar waarvan we er nu 11 getrouwd zijn. Hoewel we elkaar eigenlijk al heel snel leuk vonden, hadden we wel wat opstartproblemen. Ik kwam net uit een relatie met een zeer romantische jongeman, die ik zeer verstikkend vond. Aanvankelijk vond ik het dus wel fijn dat mijn man wat luchtiger was zodat ik wat meer vrijheid had en die vrijheid gunde ik hem ook.
Als we bij elkaar waren was het heerlijk, maar kwamen we bij vrienden dan leken we wel vreemden voor elkaar, niets geborgenheid of romatiek, zelfs niet op de bruiloft. Ik merkte al snel dat zijn vrienden niet echt dol op allochtonen waren door de opmerkingen die ze naar mij toe maakten en mijn man vond het dan moeilijk om het voor mij op te nemen. En dat zorgde in onze relatie natuurlijk ook voor spanningen maar ik ging ervan uit dat hij gewoon rechtse vrienden had maar dat hij niet zo was.
Deze week zaten we op de bank te praten en toen gaf hij toe dat hij zijn vrienden steeds meer begreep en zich steeds vaker afvroeg wat al die buitenlanders hier doen, waarom ze niet gewoon in hun eigen land blijven. En hij ging maar door en maakte zelfs racistische opmerkingen. Ik was geschokt!
Ik kan me heel goed voorstellen dat veel blanken dat denken, ook al ben ik zelf allochtoon. Ik ben opgegroeid in Rotterdam en toen ik zo’n 5 jaar geleden weer eens terugging met mijn man, schrok ik hoe het veranderd was en voelde ik me zelfs onveilig door de grote groepen allochtonen die daar over de straten liepen en zich heel druk gedroegen. Vreemd genoeg verwacht je het van een stad als Amsterdam, maar Rooterdam is toch alleen multicultureel tijdens het zomercaranval? Niet dus…
Maar dat mijn eigen man dit soort uitspraken deed, echt zeer rechtse uitspraken, schokte me wel. Ik durf zelfs te wedden dat hij op dergelijke partijen heeft gestemd. We hebben samen een dochtertje en de volgende dochter dient zich over twee maanden aan. Ons eerste dochtertje is vrij blank, alleen haar haarstructuur doet soms vermoeden dat ze zwart bloed heeft, maar ik kan me al heel erg zorgen maken over ons tweede kindje. Stel dat zij beduidend donkerder ter wereld komt? Zal hij dan minder van haar houden? Zal hij zich voor haar schamen? En wat voor indruk zal dit op haar maken? Hoe moet ik haar dan beschermen?
En kan ik wel bij iemand blijven die op twee vrienden na alleen maar rechtse vrienden heeft en er nu ook voor uitkomt dat hij zeer rechts is?
Ik vind het allemaal zeer schokkend, maar het verklaart wel waarom we een zeer gecompliceerde relatie hebben gehad.
Nogmaals: ik snap de gevoelens van de blanke hollander heel goed. Maar in de regel gaan mensen die er zo over denken toch geen relatie aan met een zwarte vrouw? Dan kies je toch een leuke blondine met blauwe ogen om het germaanse ras lekker uit te breiden?