Het volgende is iets wat ik nooit vergeet en maar terug blijft komen. Ondanks dat ik al in de 60 ben en al 33 jaar gelukkig getrouwd.

Het gaat over wat 40 jaar geleden in mijn leven speelde en de hoofdrol speelster is mijn 1 jaar jongere nicht. Geen idee of zij het nog weet en of zij het ook zo ervaren heeft.

Je moet weten dat ik uit een milieu kom waar seks voor het huwelijk eigenlijk not done was. Natuurlijk lag ik me wekelijks meerdere keren af te trekken maar om dat nu met een meisje samen te gaan doen? Nee dus. Ik vond het ook wel erg ingewikkeld om contact te leggen met een meisje daardoor.
Nou kwamen we regelmatig bij mijn om en tante en dat natuurlijk ook wederzijds. Mijn nichtje was zoals ik al zei 1 jaar jonger. We speelden daar in onze jonge jaren vaak op zolder. Ver van onze ouders die helemaal beneden zaten. Oh wat was het elke keer weer spannend om daar vadertje en moedertje te spelen. We waren dan met ons 5en, de kinderen. Ik was de oudste. Natuurlijk bleef alles heel netjes. Later werd het vaker ziekenhuisje spelen. Natuurlijk moest ik de arts zijn en de onderzoeken doen. Laat mijn nichtje nou altijd last van haar onderbuik hebben! En ja ik moest dan opereren. Shirt en hemd omhoog. Rok en slipje iets naar beneden maar nooit dat je iets zag. Pffffff, als ik er nu aan denk vraag ik me af waarom we nooit verder gingen.
Enkele jaren later ging ik dan ook vaak samen met mijn nichtje een eindlopen. We hadden het dan ook over relaties. De andere opa en oma van mijn nichtje vonden ons wel goed bij elkaar passen. Wat was ik naief en ging daar niet verder op in.
Vaak bleven de gesprekken daarbij dan hangen.

De laatste keer was bij ons thuis dat wij twee op mijn kamer zaten. Ik was al 19 en mijn nichtje dus al een behoorlijk lekker ding. Onze ouders en broers en zussen gingen lopen. Wij met ons twee op mijn kamer.
Vraagt mijn nichtje waarom ik nog steeds geen vriendin had en of ik daar dan geen behoefte aan had? Natuurlijk had ik daar behoefte aan. Ik durfde op dat moment gewoon niet eerlijk te antwoorden. Ik draaide er maar wat om heen. Durfde mijn nichtje niet eens aan te kijken.
Oh wat was ik toen ontzettend naïef dat ik niet doorhad dat mijn nichtje gewoon op dat moment meer wilde. Later kwam de rest ook weer thuis zonder dat er iets gebeurd was tussen ons.

En ja dit blijft mijn leven terug komen. Natuurlijk weet ik dat ik nu gelukkig getrouwd ben. Natuurlijk weet ik dat zij een goede relatie heeft en in België samen woont. Ver weg van ons.
Maar ik blijf in mijn hoofd houden dat ik toen door had moeten pakken.
Oh wat zou ik dit nog eens met haar willen bespreken en wie weet sluiten onze gedachten wel precies op elkaar aan. Stiekem hoop ik dan ook dat zij ook wel eens op deze site kijkt en wat ik hier schrijf haar ook heel bekend voor komt.

Stel je voor zeg………