Mijn vriend is een stuk ouder als ik en vanaf het begin af aan wou ik deze relatie niet. Omdat ik rot zat kwamen er toch contacten en naderhand een relatie. Al snel merkte ik dat hij soms vreemde opmerkingen maakte. Hij wou al heel snel verloven, samenwonen en trouwen. Ik kreeg het gezien mijn vervelende ervaringen benauwd als hij hier over sprak.Ik was zijn droomvrouw zei hij en hij vond mij perfect. Op de duur hoorde ik alleen maar, ik wil. Wat ik wou dat vroeg hij niet. Hij kon er niet tegen als ik huilde. Materialistisch was hij wel goed voor mij. Ik merkte dat hem alles snel verveelde. Toen hij zich vaker versprak en ik van anderen kreeg te horen dat hij mij niet trouw was ging ik dit meer in de gaten houden. Hoewel ik hem daar steeds meer mee confronteerde loog hij ook steeds meer. Ook dat merkte ik. Ik moest maar eerlijk blijven en rein en hij ging wel zijn eigen weg. Normaal bemoei ik me niet met de buren hun zaken maar nu moest ik wel. De buurvrouw heeft een escort zaak met verschillende prostituees in dienst. Terwijl ik haar een paar keer hier mee confronteerde zei ze dat ze nergens van af wist. Later heeft ze toe gegeven dat hij haar bezocht heeft. Hier wist ze niets vanaf. Ik heb hier mijn bedenkingen over en voor mij is de relatie afgelopen. Toch wil hij me iedere keer weer zien en ontmoeten. Na dit alles wou hij nog met me trouwen. Ja hoe dom denkt hij niet dat ik ben. Nog wil hij alles regelen. O ja en stalken deed hij mij ook als ik weg was. En dan zat hij zogenaamd bij mijn huis op mij te wachten en met de mensen in de buurt contacten te leggen. Ik vertrouw hem al heel lang voor geen meter meer. En omdat ik al een eerdere relatie met een narcist heb gehad herkende ik ook meerdere signalen. Ik wou hem eigenlijk ook geen lichamelijke liefde meer geven omdat ik gewaarschuwd was dat hij vreemd ging. Hier was ik vies van. Terwijl hij vroeger alles kon verdragen kan hij nu niets meer verdragen. Ik doorzag hem steeds meer met mijn hooggevoeligheid. Alles was hij snel moe en hij wil me nu met alles nog steeds aan hem binden. Ik mag niets en hij pakt alles. Zijn koude emotieloze blik tijdens de ruzies en zijn oppervlakkige lach en houding wanneer hij mij kwetst is nu wel voldoende om steeds weer te zeggen dat ik hem niet meer wil. Met zijn gespeelde charisma kan hij toch iedereen voor de gek houden. Laat mij maar mezelf blijven dat is mij meer waard. En kop op mensen, ik zit ook nog sinds pas in de rouwfase maar geen een vent is het waard om jezelf kwijt te raken en leeg gezogen te worden door een narcist. De akeligste zin die hij zei was: ik heb je gevoelens nodig. Ik voelde mij als een leeggezogen insekt door een spin. Zijn rot streken zullen nu pas beginnen nu ik hem los laat. Ik heb toch mensenkennis waarom ben ik er weer ingetrapt?