Hoii,

Ik ben een meisje van 19 jaar. Ik ben hier geboren maar mijn ouders niet. die wonen hier 20 jaar maar ze zitten nogsteeds in hun eigen wereld. Ze hebben wel wat aangepast aan Nederland maar ze willen hun cultuur niet laten gaan. Dat hoeft ook niet dat is hun keuze.
Maar ik ben hier opgegroeid en het is heel frustrerend dat ze van mij verwachten dat ik ook zo ben.

Een paar dingen onder elkaar:

Ik mag geen vriendje omdat in mijn cultuur doen ze aan gearrangeerde huwelijk. Wat ik totaal niet zie zitten. Ik zie mezelf eigenlijk ook niet trouwen met iemand van mijn afkomst als ik eerlijk moet zijn.

Kleding, alles wat ik draag vinden ze te bloot en te slettering en dat vinden ze ook over mijn lingerie (ze doen de was).

Ik moet altijd voor 8 uur thuis zijn, anders krijg ik een hele preek dat het bij hun niet zo is en dat het allemaal gevaarlijk is buiten blablabla. Ik snap hun zorgen wel maar ze kunnen niet van me verwachten dat ik non stop thuis ga zitten niks doen.

Drank is een no go. Want drinken doen alleen slechte mensen volgens hun, terwijl ik een glas wijn bij het eten echt lekker vind.

In het kort ze hebben overal commentaar op en of verbieden ze me dingen. Waardoor ik liever alles stiekem ga doen en niet met ze over kan praten. Dus wordt het band tussen mij en hun minder. We kunnen wel gewoon samen lachen maar ze weten echt niet wie ik ben als persoon. Daardoor kan ik mezelf niet uiten thuis en mezelf verder ontwikkelen zonder dat ik gespannen raak en eenzaam voel.

Ik heb het geluk dat mijn vriend mij steunt, en me juist wel pusht om mezelf te vinden en van mezelf te houden zoals ik ben. Ook helpt hij mij om de dingen te bereiken wat ik wel wil doen.

Ik kan niet echt met iemand erover praten omdat ik all mijn vrienden van me heb geduwd en ik zie het niet meer goed komen. Ik moet weer helemaal opnieuw beginnen wat mijn vriendenkring betreft.

ik voel me gewoon heel eenzaam en depressief.