hi ik weet even niet waar ik moet beginnen dus ik begin maar ergens.

ik ben 20 jaar en ben dik ja je zult het eerder gehoord hebben dikke meisje die ongelukkig is. ik ben soms tevreden over mijn gewicht maar zodra ik thuis ben begin ik onzeker te worden. thuis is iederen slank en gezond ja we hebben problemen zoals iederre gezin maar elke keer heb ik ruzie met mijn moeder waarom omdat ik dik ben. ze wilt zo graag dat ik afval maar ik zelf weet niet wat ik wil. ik voel me vast tussen twee dingen ene kant wil ik zo graag slank zijn niet alleen om het uiterlijk maar omdat ik weet dat je dan gezond bent. ja me uiterlijk is niet geweldig ik zorg goed voor mezelf iedereen noemt me een schoonheidkonning omdat ik vaak bezig ben met mijn uiterlijk.dan ben ik gelukkig als ik hoor dat iemand mij zo mooi vind voel ik me gewelldig maar zodra ik hoor je bent dik word ik kwaad ik weet dat ik dik ben ik ben 1.73 en ik weeg 110 kilo nee ik lijk niet zo zwaar maar ik voel me thuis heel erg zwaar. waarom acpteert andere mijn wel zo en mijn familie niet.ik word gewoon gek van haar ik wil zo graag uit huis maar dat mag niet Turks cultuur(moslim ja) maar ik zelf ben niet zo gelovig. ahaha eigenlijk ben ik en beetje verkaast.

maar ja ik weet gewoon niet wat ik moet doen ik kom zo zeker over. ik sta strerk in mijn schoenen tegelijke tijd voel ik me zo zwak.ik probeer te praten maar het lukt me niet ik klap dicht en ik prop alles en als ik een woede uitbarsting heb begrijpt niemand mijn.

ik voel net of ik in een diepe put bevind zonder enig idee�n om uit dat put te klimmen.

�