Nu ik 50 ben realiseer ik mij wat ik mijn gezin te kort gedaan heb. Ik wil er graag voor ze zijn en de verloren tijd inhalen.
Ik besef nu eindelijk wat voor een goede vrouw ik heb,als ik eerlijk ben verdien ik haar niet en verdient ze een veel liever mens. Dat is ze zeker waard.

Ze heeft mij altijd gesteund en ik haar ook. Ze is een bijzonder mens en ze heeft altijd gestreeft om samen het beste van te maken. Wat heb ik toch een potje van gemaakt. Ik was vooral heel egoistisch bezig. Ik was druk bezig met andere dingen ik zat achter de vrouwen aan, liet haar dagen in de steek zonder te vermelden waar ik was. Ik bleef gerust een dagen of een week weg, ik was meer met mijn familie bezig i.p.v. mijn eigen gezin. Ook sloeg ik haar, vernederde haar en nam haar geld. Tegelijkertijd was ik ook heel erg lief voor haar. Althans als ik wat voor elkaar wilde krijgen. Zo wil ik graag veel kinderen maar ze wilde mij niet geven. Ik dacht dat ik stoer was door mijn gedrag en nam ook mijn neven daarin mee. Feitelijk ben ik voor hun geen goed voorbeeld geweest en daar schaam ik mij zeer. Nu kijk ik zelf heel erg op tegen mijn neefje want hij heeft een leuk gezin en doen gezellige dingen samen. Het huisje-boompje-beestje waar mijn vrouw zo naar verlangde en altijd geprobeerd heeft het best van te maken met z’n allen. Ik kom bij mij neef over de vloer en schaam mij ergens voor hem want dit leven had ik allang kunnen hebben maar ik wilde niet.

Nu ik het juist wil is ze niet meer in mijn geintereseerd.
Ze is verliefd geworden op een collega waar der haar vol van zit. Ze gelooft niet meer in ons. Ergens weet ik dat ik goed ben voor haar maar dat ik mijn kwetsbaarheden heb zoals wij dat allen hebben. Helaas is ze bang en angstig dat ik haar ga slaan. Vroeger was ze angstiger en begon ze te trillen wanneer ik sprak maar ik merk dat ze wat sterker is geworden en een weer woord geeft. Ik ga er onder kapot dat zo zo van iemand anders is gaan houden en niet meer van mij.

Hoe kan ik haar terug voor mij winnen?
Moet ik haar loslaten en mij welverdiende loon accepteren of moet ik haar loslaten en haar alle geluk toewensen met wie dan ook.

Ik ben zo bang want ik weet dat mijn vrouw een doorzetter is en als ze zegt dat ze voor iets gaat, gaat ze ervoor en als ze zegt dat ze klaar mee is is ze dat ook.

Ik voel mij zo angstig en vindt het jammer dat ze niet samen met mij vooruit durft te kijken. Ze kan best op mijn vertrouwen dat het verleden zich niet zal herhalen maar dat heb ik al 10+ verbroken maar dit keer weet ik ‘zeker’ dat het goed komt.

Blijkbaar besefte ik het toen niet. Bezinning komt blijkbaar als nog met je 50ste.