Mijn vriendin en ik hebben al ruim 20 jaar een lat-relatie en wonen duurzaam gescheiden. Wij houden allebei van onze vrijheid.
Desondanks vind ik het geruststellend als ik weet waar ze uithangt of wat ze doet. Wij kunnen niet met en zonder elkaar :-).
Ze is momenteel op vakantie met een beste vriend van mij.
Ik was er van op de hoogte maar het zit mij toch heel erg dwars.
Tijdens haar afwezigheid voelde ik mij behoorlijk onrustig van binnen en feitelijk vond ik het niet leuk dat ze met mijn vriend op vakantie ging maar ik heb het toch toegelaten. Ze is er van op de hoogte dat ik mij verdrietig en onrustig voelde maar ze vind dat ik mij kleinzerig gedraag en gewoon normaal moet doen, meer voor me zelf moet opkomen, een ander keer ervoor dient te zorgen dat wij samen op vakantie gaan (´mannen zijn de baas en vrouwen huispoetsmutsen´) of dat ik van de onderdrukte sfeer moet/kan genieten.

Mijn vriendin is super aardig en ik ook maar ik mis haar enorm en wordt heel erg verdrietig van binnen.

Help waar ben ik toch in beland. Ik dacht echt dat ik een stoere vent was die dit nooit zou pikken maar wat doet dit toch zeer.
Ik wenste dat ik minder onzeker was en meer zelfvertrouwen had.

Soms denk ik het is beter zonder vrouw dan kan ik mij in mijn dromen afrukken en heb ik geen verplichtingen. Als je een vrouw in je leven heb is het altijd gezeur. Het is nooit goed of je sekst te hard of ze raken niet opgewonden van je relase of…ze negeren het omdat ze behoefte hebben aan 24 uur persoonlijk contact!!!

Vrouwen, vrouwen. Ik mis mijn vrouw.