Me ex had het een week na me moeder haar overlijden uitgemaakt. De ene dag zegt ie ik hou van jou, een paar dagen later maakt hij het uit via de tel. 3x in 3 weken. Hij wou op een gegeven moment weer met me praten. Op vrijdag avond zei hij: schatje jij bent mijn soulmate. Ik hou van jou, ik ga me eigen bewijzen dat ik het anders ga doen. Ik zit fout en had er voor jou moeten zijn. Maar ik wil het wel met alles rustig aan doen. Prima ik geef je nog een kans. Bewijs maar. Die avond wou hij al blijven slapen, ik zei nee dat gaan we niet doen. Je zegt net zelf we doen het rustig aan maar je wilt wel meteen met me naar bed. Volgende ochtend afgesproken, gewandeld in het bos en gepraat over hoe nu verder. Koffie gedronken en weer terug naar huis. Lagen samen op de bank…zegt ie je wind me op..ik ben zo ….he. ik ja dat kan maar niet nu, kom vd week maar. Savond zou hij me bellen.,dus ik zit op zijn telefoontje te wachten..niet gebeld. Heb hem een app gestuurd om 23.38 slaap lkkr schatje,rij voorzichtig, ik hou van jou. Na uren nog geen belletje. Weer een appje..was zeker gezellig bedankt dat je me ff heb gebeld. Ik was stik ongerust, ik dacht die is gepakt of een ongeluk gehad. Het vroor en meneer had goed gedronken. Ik was een beetje boos ja. Belt hij op..waar slaat dat nu weer op. Gelijk over de mik omdat ik zei ik maak me ongeruster over jou dan jij over mij. Zei niks meer. Had ff een appje gestuurd toen je thuis was. Ik dacht daar niet eens aan. Ik oow oke. Zo belangrijk ist het allemaal niet toch. Nu kon je je bewijzen doe je het niet. Hij heeft altijd mooie praatjes maar de daden volgen niet. Loze woorden zijn het en ik geloof je niet. Nu weet/voelt hij hoe het is om afgewezen te worden. Ik ga door met mijn leven zonder jou.