Ik ben alles kotsbeu en ik vind niets leuk. Ik doe niks graag en ik kan bijna niemand uitstaan. Op school zet ik een masker op en ziet niemand hoe ongelukkig ik ben. Op school zitten haat ik en de weekends vind ik ook stom. Ik ben dom en in de les schrijf ik gewoon op wat er op het bord komt want ik kan nooit volgen en ik weet nooit over wat het gaat. Ik voel mij zo dom terwijl heel mijn familie super slim is en ik heb het gevoel dat iedereen op mij neerkijkt. Er zijn in ons gezin/familie ook een paar grote geheimen en ik mag daarover tegen niemand iets zeggen en daardoor heb ik het gevoel dat niemand mij echt kent en ik eigenlijk tegen iedereen lieg want die geheimen bepalen heel mijn leven maar niemand mag ze juist weten dus niemand kent mij.