Sinds een paar dagen ben ik behoorlijk van slag.
Van slag omdat ik al jaren een jongen heel erg leuk vind en hij sinds kort een relatie heeft met een dame wie hij amper een maandje kent.

Dit gaat door merg en been. We hebben de afgelopen jaren zoveel tijd aan elkaar besteed. Wij kennen elkaar heel goed, voelen elkaar feilloos aan en kennen zelfs elkaar geheimen en fantasie.

Wat heb ik toch verkeerd gedaan?
Heb ik hem soms niet voldoende aandacht gegeven en hem te vaak genegeerd. Had ik mijn socialmedia status moeten wijzigen….tja niets is wat het lijkt. Had ik gewoon duidelijk moeten zijn van ja ik wil JOU maar durf het je niet te zeggen, voel het gewoon. Had ik hem rozen of een lief kaartje moeten sturen waarin ik mijn liefde bevestigde door te schrijven ik hou van jou. Had ik hem er niet van moeten beschuldigen dat hij een lieger en bedrieger is terwijl ik helemaal niet weet hoe de vork in de steel zit. Integendeel met mijn angsten en onzekerheden zit. Had ik hem misschien meer privacy moeten schenden. Had ik hem duidelijk moeten zeggen ja ik wil met je wonen en trouwen, je bent het mooiste wat mij is overkomen.

Ik weet het gewoon niet meer……niets is wat het lijkt.
Het doet mij gewoon pijn dat hij gewoon voor mijn neus wordt weggekaapt. Is het misschien omdat hij opkijkt tegen mensen met status? Hell no zo ken ik hem niet bij hem draait het om fysieke en innerlijke kracht als het nou een tuinman is of de president.

Het doet mij pijn op ongunstige momenten wil ik hem vertellen hoe graag ik hem lief heb en bij hem wil zijn….ik kan het niet. Bang om te falen misschien?
Echter in januari weet ik zeker dat het voorbij is en dat doet pijn. Wij hebben beiden van elkaar gehouden maar helaas had het niet zo mogen zijn.

Komt dit nog goed of ben ik nu te laat? Had ik het moeten vertellen? Ik begrijp het niet meer…laat mij met rust ik ben volgens mij verward.