Ik ben gisteren voor het eerst in mijn twee jaar durende relatie vreemdgegaan. Uberhaupt de eerste keer in mijn leven. Ik was er altijd enorm tegen, begreep niet waarom mensen elkaar zo konden kwetsen. En nu…Ik had erg veel gedronken en nam de jongen die ik ontmoet had in een bar mee naar huis zonder verdere intenties. Ik von hem echt gewoon aardig en interessant. Ik wilde gewoon nog wat drinken en kletsen. Naief, natuurlijk. Het gebeurde bijna voordat ik het doorhad, ik gaf me gewoon totaal over aan de lust en mijn geilheid. Pas vanmorgen toen ik wakker werd realiseerde ik me wat ik daadwerkelijk gedaan had.
De relatie met mijn partner is erg goed, we hebben geen geheimen voor elkaar. Maar dit wil ik voor me houden, juist omdat het eigenlijk heel goed gaat tussen ons, en ik weet zeker dat dit voor hem een dealbreaker zou zijn.
Ik heb het dus ook niet aan mijn vriendinnen verteld, ik wil hem het liefst gewoon vergeten, vergeten dat het gebeurd is. Ik heb er zo’n ongelooflijke spijt van. Maar ik ben bang dat ik het niet kan vergeten en dat dit een slopende gewetenskwestie wordt. Kan ik voor de ‘rest van mijn leven’ rondlopen met zo’n gigantisch geheim? Kan ik het vergeten? Is onze relatie dan gebaseerd op een leugen, of moet ik het niet groter maken dan het is? Heeft iemand hier ervaringen mee?