Shit het doet nog steeds pijn. Ik kan je niet meer in je ogen kijken, het voelt zo alsof je me hebt laten vallen. Je suggereerde dat het niet zo goed met je gaat. Wat zou ik er graag voor je willen zijn, je willen helpen. Maar het doet pijn. Als ik je zie, voel ik me weer zo in de steek gelaten. Toen ik je nodig had, gaf je niet thuis. Ik viel in een zwart gat, een diep gat. Niet door jou, maar ik had je nodig op dat moment. Jij deed afstandelijk, jij kon mijn toen niet helpen. Nu doe ik het andersom. Niet uit wraak of boosheid, maar omdat ik het niet kan. Ik ben uit het gat geklommen, alleen. Het gaat nu beter, nog niet goed, maar stukken beter. Ik wil en kan niet meer terugvallen. Ik hoop dat je probleem, wat het dan ook is, zullen oplossen en dat het weer goed met je gaat. Ik hou nog steeds van je, dat zal nooit veranderen. x