Hey,

Op 15-jarige leeftijd kwam ik te werken in een attractiepark op de horeca afdeling. Ik vond het doodeng, omdat de drukte me soms snel teveel wordt. Het was er nota bene de bedoeling dat ik op die leeftijd een kiosk geheel zelf runde met niemand naast me als backup.
Direct kwam ik door het veel te zware werk voor mijn leeftijd in een diep dal terecht en wilde ik eigenlijk helemaal niet naar m’n werk. Het was zo erg dat ik er soms huilend aankwam en eerder van huis moest vertrekken om nog tijd te hebben om m’n ogen minder rood te laten worden.

Na enkele zware en lange dagen, werd ik op mijn werk verblijd door de manager die een andere werknemer had meegenomen om me voor heel even een handje te helpen vanwege de drukte. Wat een opluchting was dat, ik kon het op precies DAT moment echt even niet hebben, die lange rij. Het betrof een middelbare vrouw, en destijds wist ik enkel haar naam.. (Wist…. helaas) Toen de meeste drukte achter de rug was en er geen rij meer stond, heb ik kort met d’r staan praten. Plots vroeg ze me: ‘Ben je toevallig paranormaal begaafd? Ik merk namelijk een hele sterke kracht in je, deze is duidelijk voelbaar in je persoonlijke ruimte.’ Destijds wist ik echt van niks en legde ze me uit dat zowel zij als haar 3 kinderen allemaal paranormaal begaafd zijn. Ook dat haar kinderen ermee oefenden om hun gaven te leren beheersen. Ze vroeg me of ze m’n handen vast mocht houden om mij de energie te geven die ik op dat moment miste. Ik gaf haar m’n handen en er leek heel van spanning van me weggenomen te worden, heel plots. De angst voor drukte nam geheel af en sinds die dag heb ik veel beter op m’n werk kunnen presteren. Wanneer ze als horecahulp bijna naar de volgende locatie in het park moest, gaf ze me nog het advies om mijn paranormale krachten te ontwikkelen nu mijn geest nog jong en wendbaar is. Ik zou op paranormaal gebied heel ‘machtig’kunnen worden, volgens haar. Zolang ik het maar op tijd begon te beoefenen. Ik vroeg d’r of we op een bepaalde manier nog contact konden houden omdat ik echt meer wilde weten, maar ze stelde me gerust dat ik me geen zorgen moest maken en we elkaar snel weer tegen zouden komen. Diezelfde dag stond ik weer alleen in de kiosk, maar lachte ik iedereen met een warm hart toe en genoot ik er zelfs van dat ik wat kon betekenen voor anderen. Die kant van mezelf kende ik nog niet en tot op de dag van vandaag heb ik er nog profijt van.

Helaas, waar ik die dag al bang voor was toen ze de kiosk verliet: heb d’r nooit meer gezien of gesproken. Ik keek altijd goed uit m’n ogen of ik d’r zag lopen of in de kantine zag zitten, maar ze bleek echt spoorloos uit mijn zicht te zijn verdwenen. Toen ik destijds haar voornaam nog wist, vroeg ik de manager ook of de voornaam hem iets zei, maar hij was er redelijk van overtuigd dat hij niemand met die naam binnen de horeca afdeling had werken.

Ik ben nu 8 jaar verder en elke keer denk ik weer terug aan die ene dag dat ik deze vrouw ontmoette. Ik had dolgraag meer contact met deze vrouw willen hebben en onderhouden, ik had nog veel van d’r willen leren. Maar ja, zonder naam, telefoonnummer, woonplaats, wat dan ook, kom ik gewoon geen steek verder. Ik baal ervan dat ik haar nooit meer heb getroffen, dat ze gewoonweg niet leek te bestaan, omdat werkelijk iedereen beweerde haar niet te kennen… Toch was onze ontmoeting niet zomaar een gebeurtenis voor mij. Het heeft mij echt de kracht gegeven die ik op dat moment miste.

Ik weet nu niet wat ik ermee aanmoet: moet ik maar gaan googlen en aan zelfstudie doen en deze gaves zelf ontwikkelen? of is het niet voor niets dat ik deze dame nooit meer tegen ben gekomen en ik me er dus beter maar niet mee bezig moet houden? Van de ene kant verdween ze niet voor niets weer plots in het niets, maar van de andere kant was ze er wel erg zeker van dat we elkaar weer zouden treffen, op welke manier dan ook. En uiteraard haar advies om er echt in te ontwikkelen.

Gelieve geen onzinreacties over of paranormale gaves daadwerkelijk bestaan. Heeft niemand wat aan. Ieders beleving is anders. Dat je het niet meemaakt, betekent niet dat het per direct een feit is dat het niet bestaat.