Sinds enkele maanden heb ik iets heel vreemd aan de hand. Ik voel amper emoties. En als er een emotie opkomt, verdwijnt het twee seconden later als sneeuw voor de zon. Mijn omgeving reageert daar heftig op, vroeger stond ik altijd klaar met goede raad, een mopje, een gezellige babbel en nu ontwijk ik alle mogelijke situaties waar ik emoties bij ‘moet’ voelen. Ik plak daar niet meteen de termen ‘depressie’ of ‘onverschilligheid’ op maar stilaan merk ik dat ik drastisch verander en ik kan het niet behelpen. Ik zoek de redenen, ik probeer mensen niet kwaad te maken door met moeilijkheid toch alsof te doen dat ik iets voel en vrolijk ben. Maar ik kan de schijn niet lang volhouden terwijl ik ook wel weet dat zij hun echte emoties ook niet altijd tonen maar het gewoon gemakkelijker hebben met ‘fake’ te doen. Rommel rommel in mijn hoofd als ik zo’n situatie tegenkom.