Ik heb laatste maanden een hele goede band opgebouwd met een jongen die ik eigenlijk al heel lang ken. Hij geeft me een geweldig gevoel en ik ben helemaal weg van hem. Ik kan niet stoppen met naar hem kijken, wat echt heel erg vervelend is. Andere merken het daardoor ook op, maar ik wimpel het altijd een beetje weg, met dat ik iets wou vragen of door een ander onderwerp te starten. Soms fantaseer ik ook over hem. Over hoe hij me kust en me streelt. Niemand weet ervan omdat ik niet weet hoe ik het moet zeggen. Maar dat gevoel dat hij me geeft is onbeschrijvelijk. Het is anders dan al die keren ervoor. En ik denk ook dat hij mij ziet zitten. Hij raakt me rg vaak aan, zonder reden. Of we leunen tegen elkaar, net zolang totdat iemand het opmerkt. Hij heeft ook al paar keer mijn hand gepakt, wat niet al te beste situaties oplevert daarna, omdat we om elkaar heen draaien en allebij daarna geen woord kunnen uitbrengen. Ik weet dat ik het moet zeggen, maar ik ben gewoon een schijterd. En opzich vind ik de situatie waar we nu in zitten ook niet verkeerd, ik zou soms alleen meer willen. Hem echt voelen. Ik wil hem gewoon de hele tijd bij me hebben. Oh, wat ben ik toch een hebberig mens.