Sinds ik in 2013 een voor mij aantrekkelijke man heb ontmoet, was het in 2015 eindelijk zo ver. De lang verwachte date.Ik had al jaren over hem lopen speculeren, hoopvol ingestemd nadat ik wel aardig wat natte dromen had beleefd en ik dacht dat ik hem leuk genoeg vond. Stond hij daar in z n flitsende Pokemon jeans pyjama outfit uit de jaren 90. Zat ik daar niet weten hoe op te staan maar al stijfjes verwelkomde ik hem. Wij raakten aan de praat. Gezellig een hapje en een wijntje erbij en nog een….. en nog een.
Ik voelde de klik niet en tijdens het eten viel ook nog opeens z’n pruik van z’n kop. Toen bleek pas hoe kaal hij ook nog was en ik hem doorgans bewonderen om z n prachtige volle bos haar. Halve wegen de avond hij had een 2e fles wijn op.
Tot mijn verbazing raakte hij in gesprek met Angelique een bekakte blondine die een tafel naast ons zat. De avond was voor mij lang, het toetje raakte op en het gesprek werd afgerond want de kinderen moesten naar bed toe.
Hij besloot met Angelique er vandoor te gaan. Ik keek toe en dacht: Hij was dus opzoek naar een one-night-stand en geen partner . Wat een klootzak!
Na enkele dagen kreeg ik van hem een smsje: Fanish!Uhmm ik werd er ook niet wijzer van. Moet ik daar finish van maken wat in het Nederlands einde betekent? Raar maar eerlijkheid is wel het sleutelwoord.
Ondanks het nooit ooit wat geworden is, heb ik toch niet het gevoel dat ik al die tijd, mijn tijd heb verspild.