Ruim drie jaar kennen we elkaar, samenwonen na een jaar. Alles begon goed en was goed. Eigenlijk niets op aan te merken, attent, behulpzaam, steunend etc. Het duurde even eer er vertrouwen was van mijn kant, al had ik er geen reden toe maar uiteindelijk lukte dat.

Ik vond het erg prettig om een relatie te hebben met iemand die ik blindelings kon vertrouwen, die speciale band hebben, weten dat de ander er onvoorwaardelijk voor je is, Uiteraard was dit wederzijds. Mooi toch zou je denken…

Hij is niet zo thuis op computer gebied en dat vond ik een prettige bijkomstigheid, ik daarin tegen ben behoorlijk technisch onderlegd hierin. Op sex gebied was het goed. Geen rare fratsen en alles was bespreekbaar. De frequentie kwam niet altijd overeen maar het was goed zo. Ik heb nooit iets gemerkt van ontevredenheid o.i.d.
We hadden 1 desktop en 1 lap in huis, hij gebruikte de lap altijd.
Toen hij een tablet kocht ging de laptop aan kant. Op de bank spelletjes spelen en van alles lezen . Prima. Ik had toen nooit de behoefte hem te controleren, geen reden voor ook. Heel af en toe gebruikte ik de tablet en op een dag ontdekte ik geheel per ongeluk!!een chat bestandje, blijkt dat hij die per abuis had bewaard bleek achteraf. Wat ik daar in las was misselijkmakend en grensde aan strafbaar. Het was een chat log van een perverse chat site. Op zon moment voel je de aarde onder je voeten wegvallen. Ik was niet boos of verdrietig, meer ongeloof en WTF!!

Ik liep er een paar dagen mee rond, wilde het laten bezinken alsof zoiets uberhaupt mogelijk is.
Op een avond moest ik het vertellen. Hij trok wit weg en zei niets. Zijn uitleg was ach ja, het is onschuldig, wat onschuldig het is strafbaar wat je daar allemaal beschreven hebt!zei ik. Hij was nieuwsgierig naar wat voor vrouwen het waren en was allemaal gewoon voor de lol.

Oh en hij begon over het feit dat ons sex frequentie niet over een kwam en dat hij meer behoeftes had.kortom hoop blah blah. Ik zei, nu heb je de kans om eerlijk te zijn en dat is eenmalig. wat doe je nog meer, zijn er fysieke contacten geweest, hij zei nee en dat hij dat nooit zou doen. Ook dat het heel af en toe gebeurde. Ik probeerde uit te leggen wat voor impact dit op mij had en hoe het vertrouwen hiermee beschadigd was. Tijdens het gesprek kwam ik er ook achter dat hij dit soort gesprekken voerde terwijl ik in huis was.! terwijl ik dacht dat hij het alleen deed als ik naar bed ging. Dat was toch voor mij een keerpunt. ene moment met mij knuffelen, ik ga de afwas doen en hij begint meteen weer pervers te chatten.

dat hij af en toe online naar porno keek, tja, vind ik vrij onschuldig maar 1 op 1 perverse sex praat dat gaat veel te ver. daarnaast ook inhoudelijk, zijn sexuele voorkeuren waren mij totaal onbekend.Hij zei dat zijn voorkeuren fantasie waren en dat hij nooit het zou willen uitvoeren met mij, niet dat ik er aan mee zou willen werken, mij te verknipt…. Ik zei dat ik het niet accepteerde en dat het mij kwetste. We hebben min of meer afgesproken dat hij geen chats zou bezoeken, geen 1 op 1, niets van dat en het bij af en toe porno filmpje kijken ! zou blijven.

Helaas is het in de praktijk totaal anders gelopen. Hoe ik dit weet?
Ik kijk mee met zijn internet gedrag als hij in de woonkamer bezig is kan ik nagenoeg real time mee ” genieten op mijn eigen pc. Ook als ik offline ben kan ik alles later teruglezen. Hij gebruikt de incognito optie in de browser, maar ook dan kan ik alles lezen.

Ik denk dat ik intuitief wel voelde dat hij er niet mee zou stoppen.Juist dit soort praktijken zijn meestal het begin.
Het ging gewoon door maar dan een stapje brutaler, ranzige 1 op 1 chats met verschillende vrouwen,verschillende sexchat sites. ook als ik thuis was.Tot diep in de nacht.De volgende dag gewoon werken en lief zijn tegen mij zoals altijd. Zelfs na een vrijpartij waarbij ik sexy lingerie aanhad. Het wilde maar niet lukken , teveel stress etc. van zijn kant blah blah. Nog geen 5 minuten erna was hij weer zoekende naar sex chats.

Dagelijks lees ik wat hij uitspookt, vol walging. dagelijks word ik geteisterd met vragen zoals, hoe lang doet hij dit al, wat verzwijgt hij nog meer. En toch het is vooral de desillusie en niet meer verbonden voelen met hem wat pijn doet. Het gelieg is gevoelsmatig vernietigend. Ergens weet ik dat dit een aflopende zaak is. Ik kan niet bij hem blijven en tegelijkertijd alles wat hij doet en zegt in twijfel trekken, Ik wil niet zo leven. Ik verdien beter.

Als ik hem ermee zal confronteren zal hij natuurlijk mij wijzen op het feit dat IK hem bespioneer, dat ik de slechte ben natuurlijk om de aandacht af te leiden van zijn gedrag. Ik vind dat ik een goede reden had om het te doen.

Het komt er op neer dat ik voor mijzelf moet bepalen waar mijn grenzen liggen, wat accepteer je en wat niet en van daaruit beslissingen nemen met de bijbehorende consequenties.

Op dit moment voel ik geen boosheid alleen verdriet en verwarring. Het voelt alsof iets aan het doodgaan is binnenin… ik vermoed de liefde die ik voor hem voel..