Ja hoe ik ben ,als ik me haar alleen al moet doen kijk ik niet liever in de spiegel omdat onzekerheid eruit knalt.Met school ook ik praat genoeg met jongens ,maar meiden liet ik liever gaan.Omdat ik dan toch wel door de grond zak.Nu met uitgaan ook je probeert leuke avond van te maken ,maarja weer alleen met jongens omdat ik meiden toch liever niet aanspreekt maar liever in hun schaduw blijft staan.Toch is het me wel gelukt het liefdespad te betreden met een mooie Miss sunshine alleen je raad het al ,de liefde was puur poppenkast ,Ze accepteerde mijn beperking(epilepsie) niet toen ik in coma lag ,nam ze het hazenpad met verschillende jongens en liet niks meer horen.Maar nu is het zo dat de onzekerheid vreselijk aan je vreet, Vrienden van mij zeggen dat het wel goed komt.Maar dat is simpel gezegd zij spreken genoeg dames aan ,dat voelt nogal ongemakkelijk. Meestal ga ik dan maar met andere jongens praten over koetjes & kalfjes Opzich leuke uitgaan s avond maar met een masker op