Lieve.. Wie maar wil luisteren. Ik heb een relatie gehad. Het heeft ongeveer 1.3 jaar geduurd. Daarvoor had ik een relatie met diezelfde man. Hij is een stuk ouder en ik was gecharmeerd. Ik genoot van de aandacht. Het was ook spannend. Het zoenen was heel fijn. Verder wat voelen en sturen meer niet. Tot op een ochtend mijn man mijn telefoon opende. Hij zag ists van een appje. Hij werd woest vroeg wie is dat??!! Ik werd het huus uit gezet en ben net koffer naar mijn broer gegaan. Ik was vreselijk in shock. Ik kon alleen maar denken.. Laat dit alsblieft goed komen. Ik heb ook nog bij een vriendin in huis gezeten die op vakantie was. Lang verhaal kort.. Ik kreeg een herkansing van mijn man. Was erg blij, maar had een trauma van alkes wat gebeurd was. Ik zocht hulp bij maatschappelijk werk en een alternatieve therapie. Ik sliep niet en was stressing en ongelukkig. Van lieverlee ging het beter. Maar na half jaar kruist hij weer mijn pad.de aantrekking was er nog en ik stemde toe in een ontmoeting. In de auto troffen we elkaar. Ik moest huilen en zei dit kan niet. Hij had me gekust en gestreeld en ik kwam meteen klaar. Ik zei alleen op heel laag pitje. Dus ja toen zat ik weer in een verhouding. Waar was mijn verstand?? Ik hield afstand en stemde toe om 1 x in de twee weken elkaar even te zien. Het was een kop koffie drinken of vrijen in de auto of bij hem thuis. Maar nooit op bed of zo, maar wel hartstikkke fout natuurlijk. Op een gegeven moment wilde ik stoppen maar wist niet hoe. Als ik er iets over zei zei hij ja ik heb ook die gevoelens van schuld. En dan lukte het weer niet. Of hij gaf bloemen of cadeautje dan durfde ik ook niet. Hij hield zoveel van mij. Beklemmend gewoon. Ik had zelfs een assertiviteitstraining gedaan. Op een gegeven moment appte ik hem.. Ik trek het niet heb zin schuldgevoel ik slaap niet meer. Hij werd wanhopig. Hij wilde bellen. Ik zei dus het kan niet meer.. Hij begon te huilen en plots stond zijn vrouw achter hem. Hij wist geen verklaring. Later appte hij.. Ik weet niet hoe dit afloopt maar mijn huwelijk kapot it het jouwe ook. Ik was gek van angst.. Smeekte doe het niet.. Mijn leven en van de kinderen zou kapot zijn. Een tweede kans krijg ik niet. Hij heeft dagen later een verklaring gegeven. Aan zijn vrouw.maar ze twijfelde aan verhaal. Nu is het een maand verder en ik weet niet hoe het af gaat lopen. Of hij alsnog gaat bekennen. Het lijkt me voor hem een drama ook maar zeker voor mij. Ik ben zo bang ga kapot van de stress en kan er met niemand over praten. Ga kapot van wroeging. Hoe kon ik zo dom zijn??!! Ik haat mezelf. Weet niet hoe ik verder moet. Elke dag is een worsteling. Wie kan ne helpen?