Kan me niet meer concentreren,slaap heel laat.Weet niet meer wat ik kan plannen,wat ik kan doen.Onthou heel weinig,niet meer dan 3 dingen tegelijk.Mijn hersens piekeren zich suf over hoe dit leven toch zijn weg moet gaan vinden.Ik ben bang en zou me het liefst ergens verschuilen om maar niet thuis te hoeven zijn.Thuis zijn doet pijn en ik ontvlucht regelmatig de boel.Heb jou in mijn gedachten,jij was mijn doel.Nu moet ik alles loslaten en ben alleen nog maar een eenzaam iemand met veel pijn in mijn hart.Maar ik moet je laten gaan.Het is eigenlijk zo eenvoudig als wat.Maar om je zo op te stellen,kost een hoop van jezelf.Ben het ook wel beu dit leven,moet zoveel en de pijn die ik voel,overzie ik bijna niet meer.