Ik heb al een langere tijd een relatie met een nu inmiddels getrouwde man…..en hij is ondertussen ook vader geworden!
Ik weet niet wat ik moet..hou van hem, maar ben ook zo boos op hem! Elke keer de belofte dat het goedkomt, het breekt me op. En waarom geloof ik het nog, hij heeft al vaker gelogen…ik denk omdat ik het wil geloven, tegen beter weten in. Het mooiste is dat als ieder ander dit verhaal tegen mij zou vertellen dat ik die persoon voor gek zou verklaren!
Ik ken hem al mijn halve leven, mijn beste maatje geweest, uit het oog verloren en opeens kwamen we elkaar weer tegen en boem! daar was het…wat we al eerder voor elkaar gevoelt hadden. Maar hij had al een kindje onderweg op dat moment…en stiekem getrouwd..vanwege de baby zegt hij. Hoe lang moet ik nog wachten op hem, wanneer kan hij echt een keuze maken…wil hij ooit een keuze maken of zou hij het zo wel fijn vinden om het van twee kanten te hebben….zijn perfecte wereld met vrouw en kind…of zou hij toch voor mij kiezen, de wereld waarin hij wel zichzelf mag zijn…gewoon wie hij is…met al zijn minpunten..?
Ik houd dit niet lang meer vol, ik was zeer gelukkig voor ik hem weer herontmoette..met hem ben ik gelukkig, maar die tijd dat ik alleen ben omdat hij bij zijn vrouw moet zijn, dan zie ik het allemaal niet meer zitten…en hoeveel % zie ik hem…0.001% is het dat waard? Zou het liefste zijn vrouw bellen en alles vertellen, maar is dit eerlijk? en schieten we er iets mee op?
We wachten nog even…zoals ik al maaaaanden roep!