Ik ben een 42jarige man en ben zo’n 9 jaar geleden gescheiden ( geen kinderen).

Mijn vrouw vertrok (naar haar nieuwe vriend) en ik kon blijven wonen in het huis. Met alle drukte van werk en toestanden van scheiding had ik een lieve, begripvolle weduwe van begin 60, die voorstelde dat ik ‘s-avonds bij haar kon komen eten, dat was voor beiden gezelliger.
En het was gezellig, mijn buurvrouw deed haar best om het naar m’n zin te maken, het avondeten werd verlengd met een kopje koffie en niet lang daarna met een wijntje. We raakten steeds vertrouwder met elkaar.

Ongeveer na 3 maanden hield mijn buurvrouw me tegen toen ik naar huis wilde gaan en drukte ze zich spontaan tegen me aan en kustte me met hartstocht op m’n mond.
Jullie begrijpen wel dat ik die nacht niet naar huis ben gegaan, details zal ik jullie besparen.

Sindsdien, en dat is al ruim 8 jaar, blijf ik een paar keer per week bij haar slapen.

Ik heb sindsdien geen andere relatie gezocht, het alleen zijn is me best en wat mijn sexuele behoeftes aangaat is het met mijn buurvrouw na al die jaren nog steeds even heftig als in het begin.

Hoewel er wel een behoorlijke vorm van sterke genegenheid voor elkaar is kan je niet echt spreken van liefde. Kan je derhalve wel spreken dat we een relatie hebben?