Lieve lezers,

Ik schrijf hier niet zozeer om een geheim van me af te schrijven, maar meer voor advies. Ongeveer 2 jaar geleden ben ik met een “bad” ex uit elkaar gegaan. De heer in kwestie is een paar keer vreemdgegaan, en achteraf is het geheel een vrij beroerde ervaring geweest.

Nu had ik het na de breakup initieel erg zwaar, maar na een paar maanden leerde ik er enorm van te genieten dat ik single was. Ik hou van flirten, vind het heerlijk dat ik met niemand rekening hoef te houden en genoot van mijn vrijheid.

Een half jaar geleden heb ik weer een nieuwe relatie gekregen. De man in kwestie is extreem lief, zorgzaam en in eigenlijk ieder opzicht perfect. Desondanks merk ik nu dat ik het single zijn aan het missen ben. Ik merk dit het sterkst in dat ik altijd moet reageren op berichtjes, altijd die ene vrije avond in de week met hem moet delen en mezelf verplicht dingen te doen die ik niet leuk vind (omdat hij het graag doet). Inmiddels maak ik 1x/maand zonder duidelijke aanleiding ruzie met hem over stomme dingen, gewoon zodat ik even weer 2 dagen rust om me heen heb.

Wat denken jullie? Zijn er mensen die gewoon echt gelukkiger zijn als single? Ik weet dat de meeste singles roepen dat ze geen relatie hoeven, terwijl ze dit wel willen. Maar ik hield er echt heel erg van. Ter verduidelijking: ik hou echt van deze man, en ik kan enorm met hem lachen / van zijn aanwezigheid genieten. Juist omdat hij zo ‘perfect’ lijkt te zijn, ga ik me alleen afvragen of er uberhaupt iemand is die het kan single zijn kan toppen.

Ik hoor graag jullie gedachten!