Beste L,

Ik heb deze woorden al duizend keer herhaald in mijn hoofd en toch blijven ze daar. Je hebt zo’n invloed op mij. Als ik bij jou ben, vervagen mijn grenzen. Alsof mijn gezond verstand opeens weg is. Je maakt me gek op alle mogelijke manieren. Ik wéét dat je niet goed bent voor mij. Ik weet dat ik zelf veel minder beteken voor jou dan omgekeerd. Ik weet dat jij het allemaal van de zakelijke kant bekijkt. En toch? Alsof het een verslaving is. Ik wil je uit mijn hoofd, ook omdat er niemand ooit een eerlijke kans zal krijgen zolang ik jou niet vergeten ben. Hoe krijg ik jou weg? Je doet me pijn en toch geniet ik van iedere seconde samen met jou, ieder moment dat ik je stem hoor. Zorgen dat je nooit meer zie, lukt niet want dan moet ik mijn werk opgeven. Hoe ben ik hier in terecht geraakt? Waarom ben jij in mijn leven gekomen? Ik know i’m being used but it’s okay man, ‘cause i like the abuse?? Aah, lieve L, ik wil je telkens zeggen dat je er mee moet stoppen maar misschien moet ik dat eens tegen mezelf zeggen. Gaat het echt ooit over of slijt het gewoon?