Twee jaar geleden trouwde ik met mijn tweede man. We zijn beiden rond de zestig. Hij is een man die naar de buitenwereld heel sociaal en integer is. Die integriteit is echt. Maar verder is Alles wat hij doet gericht op zijn eigen belangen. Hij denkt echt alleen maar aan zichzelf, luistert niet, ziet niet, let niet op en is nooit geinteresseerd in wat niet direct voor hem van belang is. Sex lukt het het beste als ik doe alsof ik een opblaaspop ben. Er is nooit sprake van Samen. Mijn kinderen mogen hem graag, zijn kinderen zijn dol op mij. Ik ben ongelukkig en weet niet hoe ik zonder kleerscheuren uit deze situatie moet komen en ik ben heel boos op mezelf omdat ik het zag en wist en toch dacht dat het wel bij zou trekken en mee zou vallen. En ik kan er met niemand over praten want dan stel ik mensen teleur. Ik ben stiekum weer ingeschreven op Woningnet maar wat ik doe als ik iets vind… Nu woon ik zwaar op stand en mijn man is rijk. Maar dat is voor mij totaal niet van belang. Ik kan alleen maar denken, ik wil een klein huisje met een Aga en de kipjes gezellig bij de achterdeur en fijn koekjes en brood bakken. En ik heb alles zo verprutst dat ik er beroerd van word….