Hoi allemaal,

Ik wil mijn verhaal/geheim graag met jullie delen en ik hoop dat er mensen hier zijn die mij w l begrijpen en snappen waarom ik dit wil doen.

Ik zal beginnen bij het begin. 🙂
Ik ben 29 jaar en heb nu al 5 jaar een relatie met een oudere man. Hij is 44 jaar en heeft 3 kinderen uit een eerder huwelijk, waarvan er 1 (de middelste) 6,5 jaar geleden naar een wolkje is gegaan. Dit kindje heeft voor de breuk tussen hem en zijn ex geleid, maar toen hij de scheiding had aangevraagd vertelde zijn ex dat ze al 3 maanden zwanger was. Hij boos en verdrietig en in de war.
In zijn scheiding (dus terwijl zij zwanger was) kregen wij een relatie. Alles lief leuk en aardig. Vlinders in de buiken en alles wat erbij hoort.
Vanaf het begin van onze relatie heb ik duidelijk ge zegt dat ik wel graag kinderen wil en hij vond dat geen probleem en stond daar voor open. Alleen zei hij wel dat hij daar pas aan wou beginnen als de jongste, die inmiddels geboren was, uit de luiers was. Dus ik vond dat een goed idee. Als de jongste dus een jaar of 3 is gaan wij samen voor een kindje , dacht ik. Ik vond dat ook wel een mooie tijd omdat wij dan ook ruim jaar samen zouden zijn.
Toe we 1,5 jaar samen waren wouden we gaan samenwonen, maar helaas verloor ik mijn baan en werd dat idee weggeveegd. Hij heeft namelijk een WAO en als wij dan zouden gaan samenwonen zouden we er financieel op achteruitgaan. De kinderwens bleef en we zouden er, nu 2,5 jaar geleden, dan toch echt mee gaan starten.
Nee dus! Hij wou toch nog even wachten omdat hij het toch wel moeilijk vond na het verlies van 1 van zijn kinderen. Dat snapte ik dus hadden we afgesproken om het een half jaartje uit te stellen. Half jaar later kreeg ik hetzelfde verhaal en weer een half jaar later weer en dat bleef doorgaan tot we dan toch echt de afspraak hadden gemaakt dat ik begin dit jaar zou stoppen, want hij word ook ouder en ik word ook 30 dit jaar en heb rammelende eierstokken van heb ik jou daar…..
Dus ik blij en happy 1 januari naar hem toe rennen en gezegt dat het dan eindelijk ging gebeuren. Wilt hij weer niet!!!!!
Ik werd daar zo verdrietig van dat ik er echt ziek van ben geweest. Waarom verschuift hij het steeds???? Waarom???? Wilt hij nou wel of niet een kindje??? Vragen vragen vragen….
Had ik gister alle moed bij elkaar geraapt en ben een gesprek met hem aangegaan en verteld dat mijn kinderwens ondertussen zo gegroeid is dat ik niet meer wil wachten. Hij zei hierop dat kinderen altijd welkom zijn, maar hij dus nu nog even niet wilt….
Ik werd hier zo boos om en toen heb ik gezegd dat ik niet weet of ik nog verder met hem wil. Hij verdrietig en opeens zegt hij dat ik dan zelf maar de knoop moet doorhakken. De relatie stoppen en weer een hele tijd moet wachten totdat mijn kinderwens vervuld kan worden of doorgaan met hem.

Nu sta ik dus echt op het punt om te stoppen met de pil. Als ik dan zwanger raak en hij wilt het nog niet dan heb ik gelukkig nog mijn eigen huis en ga ik bij hem weg.
Mijn kinderwens is gewoon zooooo groot dat ik er echt alles voor over heb om een kindje te krijgen. Ik ben mij bewust van de consequenties die hierop kunnen volgen en die zal ik dan ook met open armen ontvangen….

Ik hoop dat er iemand is die mijn verhaal begrijpt.
Ik weet ook dat het ook ego stisch is, maar mijn kinderwens kan ik niet onderdrukken en ongewenst kinderloos wil ik ook niet.