Verdriet is een raar ding. Als ik het niet toelaat krijg ik pijn in m’n lijf. Vreet het zich weg in mij. Praten met mensen over mijn gemis, ik vind het moeilijk. Huil liever stilletjes alleen, totdat de pijn weer wegebt. Het verdriet van gemis doet rare dingen met je, als je niet weet hoe het te uiten. Het knaagt of het zorgt ervoor dat ik feller reageer. Ik wil mij verdedigen, want ik voel me kwetsbaar. Ik draag een pantser, maar het pantser wordt te zwaar. Ik wil het van me afgooien en het leven weer ruiken en proeven en voelen.