Ik ben een man van 54 jaar en sinds ik een kleine jongen was draag ik graag vrouwenkleding. Hoe dat zo is gekomen weet ik niet meer, maar waarschijnlijk vond ik het prettig achterop de fiets bij mijn moeder terwijl haar rok over mijn beentjes waaide.
Maar dat is het begin van een een groot geheim, omdat je er al snel achter komt dat dit verkeerd is. Het verlangen om deze kleding te dragen is echter zo groot, dat je dat stiekem gaat doen. Ik werd een meester in het verstoppen van kleding. Inmiddels ben ik al meer als 30 jaar getrouwd en ik heb het mijn vrouw verteld, maar pas nadat we zo’n 10 jaar getrouwd waren. Veel te laat achteraf gezien. Maar omdat ik altijd verborgen heb gehouden en mijn vrouw er ook niets mee te maken wil hebben (ze wil me ook niet zien in vrouwenkleding) blijft het voor mij een geheim. We praten er niet over, ik kan het ook niet ter sprake brengen. Onze dochter heeft me bij toeval betrapt, want we hadden de afspraak gemaakt dat onze kinderen het niet mochten weten. Ze was daar hevig van geschrokken en ze vond het ook vreemd dat ik het haar nooit eerder heb verteld.
Voor mij is het haast normaal wanneer ik ’s morgens een jurk of rok aantrek en daarmee door mijn huis loop, maar omdat anderen hier toch moeite mee hebben kan ik me niet laten zien zoals ik graag zou willen en blijft het een geheim. Er rust toch nog een enorm taboe hierop.
Het liefst zou ik het gewoon van de daken willen schreeuwen dat ik vrouwenkleding draag, maar dan ben ik toch bang voor de hoon die over me heen komt. Daar komt nog bij dat mijn vrouw dit absoluut niet zou willen.