Na mijn afronding van een intensieve therapie was mijn eerste doel….mijn rijbewijs halen! Ik was niet de snelste leerling, maar ik hield vol en kreeg uiteindelijk te horen dat ik af mocht rijden. Na de 2e keer afrijden heb ik mijn rijbewijs gehaald…helemaal blij! Vanavond heb ik heerlijk Chinees gehaald om dit te vieren met mijn gezin en daar kwam met mijn man en kids met een cadeau. Ik pakte hem uit en ik kreeg een afstandbedienbare speelgoedauto en verder niks. Ik dacht eerst dat het een grap was en dat het werkelijke cadeau daarna kreeg of dat ik nog wat te horen kreeg, maar nee helaas. Ik uitte mijn teleurstelling en ik voelde mij boos en verdrietig. Moet ik even erbij vertellen dat mijn man mij niks gegeven heeft van een bloemetje o.i.d. na het einde van mijn 2-jarige therapie van 4 dagen in de week. Dat ik keihard gewerkt had aan mijzelf om mezelf en mijn gezin een betere toekomst te kunnen geven, omdat het met mij voor de therapie niet meer ging en dat mijn gezin er aan onder door ging. Dus ik voelde op dat moment erg ondergewaardeerd door mijn man en datzelfde gevoel kreeg ik weer toen ik die afstandbedienbare auto in mijn hadden had en verder niks. Later vertelde mijn man dat hij een heel plan had wat hij wilde gaan doen om het echte cadeau te gaan halen. Shit….waarom vertelde hij dat niet meteen, maar pas dat ik mijn teleurstelling uitte. Hij gaf daarin ook toe dat hij dat niet handig had aangepakt. En nou? Voel ik mij schuldig om mijn reactie, maar ergens weet ik ook waar het vandaan komt. En ik echt mijn verwachting had dat ik iets kreeg waar ik naar kon kijken dat ik dat had gekregen voor het behalen van mijn rijbewijs. Heb ik dan een te hoge verwachting en ben ik dan zooooooooo verkeerd dat ik teleurgesteld ben? En daar zit ik zelf nog over te twijfelen, want zelf begrijp ik mijn reactie wel. Zeker hoe het gegaan is, omdat ik echt dacht dat die auto mijn echte cadeau was.