Zelf ben ik nu 45 jaar en ik kijk bij de opvoeding van mijn kinderen vaak even terug naar mijn eigen opvoeding. Ik vind het jammer om te constateren dat ik wel héél streng ben opgevoed, dit terwijl mijn ouders me zielsgraag zien, maar dit nooit hebben kunnen zeggen…vroeger gebeurde dit niet.
Ik mocht héél weinig, vriendjes mochten bij elkaar gaan spelen (in delagere school), vriendinnen mochten samen naar ballet, jeugdbeweging of paardrijles (in het middelbaar) en eenmaal ik 18 was, dan mocht in wekelijks uit (tot 1h). Zo had ik ook een liefje die 12 maanden naar hier is langsgekomen, want ik mocht niet gaan (te ver…350 km met de trein). Ik vind dat ik op die manier ook mijn grote liefde ben kwijtgeraakt om dan vervolgens voor iemand te kiezen waar mijn moeder wel mee vrede had…dit was voor mij heel belangrijk…dat ik de zegen kreeg van mijn ouders…hoe komt dit toch? Ik ben ook bang dat ik onrechtstreeks hetzelfde zal doen met mijn kinderen…